Analiza ekonimiczna dla studium wykonalności

Komisja Europejska

Przewodnik po analizie kosztów i korzyści projektów inwestycyjnych

Narzędzie oceny gospodarczej dla polityki spójności 2014-2020

Grudzień 2014

Polityka regionalna i miejska

KOMISJA EUROPEJSKA

Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej

REGIO DG 02 - Komunikacja

Pani Ana-Paula Laissy

Avenue de Beaulieu 1

1160 Bruksela

BELGIA

E-mail: regio-publication@ec.europa.eu

Internet: http://ec.europa.eu/regional_policy/index_en.cfm

Więcej informacji na temat Unii Europejskiej można znaleźć w Internecie ( http://europa.eu ). Luksemburg: Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2015

ISBN 978-92-79-34796-2 doi: 10,2776 / 97516

© Unia Europejska, 2015

Powielanie dozwolone pod warunkiem podania źródła.

Wydrukowano we Włoszech

ZAPROJEKTOWANE NA BIELANKACH ELEMENTALNYCH BEZ BŁYSZCZĄCYCH (ECF)

Przewodnik po analizie kosztów i korzyści projektów inwestycyjnych

Narzędzie oceny gospodarczej dla polityki spójności 2014-2020

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej

POTWIERDZENIE I ZRZECZENIE SIĘ ODPOWIEDZIALNOŚCI

Autorzy: Davide Sartori (Centre for Industrial Studies [CSIL]), autor wiodący; Gelsomina Catalano, Mario Genco, Chiara Pancotti, Emanuela Sirtori, Silvia Vignetti (CSIL); Chiara Del Bo (Universita degli Studi di Milano).

Przegląd panelu akademickiego: Massimo Florio (Universita degli Studi di Milano), koordynator panelu; Per-Olov Johansson (Stockholm School of Economics), Susana Mourato (London School of Economics & Political Science), Arnold Picot (Ludwig-Maximilians-Universitat, Monachium), Mateu Turró (Universitat Politecnica de Catalunya).

Doradztwo techniczne: JASPERS działał jako doradca techniczny DG REGIO w przygotowywaniu niniejszego przewodnika, koncentrując się na praktycznych kwestiach związanych z AKK dużych projektów infrastrukturalnych.W szczególności, poza recenzowaniem wcześniejszych wersji Przewodnika, JASPERS przyczyniło się do podkreślenia najlepszych praktyk i powszechnych błędów w przeprowadzaniu analizy kosztów i korzyści, a także do opracowania i opracowania siedmiu studiów przypadków zawartych w przewodniku. Zespół JASPERS składał się z ekspertów we wszystkich sektorach objętych przewodnikiem. Prowadzili go Christian Schempp i Francesco Angelini, a wśród nich Patrizia Fagiani, Joanna Knast-Braczkowska, Marko Kristl, Massimo Marra, Tudor Radu, Paul Riley, Robert Swerdlow, Dorothee Teichmann, Ken Valentine i Elisabet Vila Jorda.

Autorzy z wdzięcznością przyjmują bardzo pomocne komentarze autorstwa Witolda Willaka, szefa Sektora, G.1 Głównego Zespołu Projektowego, Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej, która jest odpowiedzialna za zarządzanie obsługą, autorstwa Mateusza Kujawy, Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej, członkowie Akademickiego Przeglądu Paneli, eksperci z JASPERS i Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI), a także uczestnicy posiedzeń Komitetu Sterującego, w tym urzędnicy Dyrekcji Komisji Europejskiej -Ogólne dla sieci komunikacyjnych, treści i technologii dla działań w dziedzinie klimatu, środowiska, energii, mobilności i transportu, polityki regionalnej i miejskiej oraz badań i innowacji.

W niektórych przypadkach ograniczenia przestrzeni, czasu lub zakresu przewodnika ograniczyły możliwość uwzględnienia przez autorów wszystkich sugerowanych zmian we wcześniejszych wersjach roboczych. Obowiązuje zwykle wyłączenie odpowiedzialności i autorzy są odpowiedzialni za wszelkie pozostałe braki lub pomyłki.

Komisja Europejska i autorzy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do tego tekstu. Ten materiał to:

• informacje o charakterze ogólnym, które nie mają na celu zaadresowania konkretnej sytuacji konkretnej osoby lub podmiotu;

• niekoniecznie wyczerpujący, dokładny lub aktualny. Jego celem nie jest udzielanie profesjonalnych lub prawnych porad.

Powielanie lub tłumaczenie jest dozwolone, pod warunkiem, że źródło jest należycie potwierdzone i nie są dokonywane żadne zmiany w tekście.

Oferta jest autoryzowana tak długo, jak długo źródło jest potwierdzane wraz z faktem, że wyniki są prowizoryczne.

LISTA SKRÓTÓW

BAU Business As usual

Analiza kosztów i korzyści CBA

Współczynnik konwersji CF

Zdyskontowany przepływ środków DCF

WE Komisja Europejska

Ocena oddziaływania na środowisko EIA

EBI Europejski Bank Inwestycyjny

Wartość ekonomiczna netto ENPV

EFRR Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego

ERR - ekonomiczna stopa zwrotu

ESI Europejskie i strukturalne inwestycje

UE Unia Europejska

FDR stopa dyskonta finansowego

Wartość bieżąca netto FNPV

FRR (C) Finansowa stopa zwrotu inwestycji

FRR (K) Finansowa stopa zwrotu z kapitału krajowego

PKB Produkt Krajowy Brutto

GHG Green House Gas

Zintegrowany system zaopatrzenia w wodę IWS

LRMC Long Run Marginal Cost

Analiza Multi-Criteria MCA

NACE Klasyfikacja statystyczna działalności gospodarczej

Państwo członkowskie MS

Program operacyjny PO

Obsługa i konserwacja O & M

Partnerstwo publiczno-prywatne PPP

QALY Rok życia skorygowany o jakość

SCF Standard Conversion Factor

Współczynnik zniżek społecznych SDR

STPR Czas preferencji czasu społecznego

Podatek VAT od towarów i usług

VOSL Wartość życia statystycznego

Wartość VOT czasu

WTP Gotowość do zapłaty

WTA Gotowość do akceptacji

Oczyszczalnia ścieków z oczyszczalni ścieków

Spis treści

1.1 Wprowadzenie................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ..... 15

1.2 Definicja i zakres "głównych projektów" ......................................... .................................................. .................................................. ..15

1.3 Wymagane informacje, role i odpowiedzialność za ocenę ........................................ .................................................. ... 17

1.4 Spójność z ostatnimi zmianami polityki ............................................ .................................................. ..................................... 21

2.1 Wprowadzenie ................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ..... 25

2.2 Etapy oceny projektu .............................................. .................................................. .................................................. ................................. 27

2.3 Opis kontekstu ............................................. .................................................. .................................................. ........................... 29

2.4 Definicja celów .............................................. .................................................. .................................................. ................................. 30

2.5 Identyfikacja projektu ............................................. .................................................. .................................................. ......................... 31

2.5.1 Elementy fizyczne i działania ........................................... .................................................. .................................................. ...... 31

2.5.2 Organ odpowiedzialny za realizację projektu ......................................... .................................................. ...................... 32

2.5.3 Kto stoi ............................................ .................................................. .................................................. ................................... 33

2.6 Techniczna wykonalność i zrównoważony rozwój środowiska ............................................ .................................................. ................... 34

2.6.1 Analiza popytu ............................................. .................................................. .................................................. ................................... 35

2.6.2 Analiza opcji ............................................. .................................................. .................................................. ....................................... 36

2.6.3. Uwarunkowania dotyczące środowiska i zmian klimatycznych .......................................... .................................................. ....................... 38

2.6.4 Projekt techniczny, kosztorysy i harmonogram wdrożenia ....................................... ............................................ 40

2.7 Analiza finansowa ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 41

2.7.1 Wprowadzenie .............................................. .................................................. .................................................. .............................................. 41

2.7.2 Metodologia .............................................. .................................................. .................................................. ............................................ 41

2.7.3 Koszt inwestycji, koszty wymiany i wartość końcowa ....................................... .................................................. ............ 44

2.7.4 Koszty operacyjne i przychody ........................................... .................................................. .................................................. ........... 45

2.7.5 Źródła finansowania ............................................ .................................................. .................................................. .............................. 47

2.7.6 Rentowność finansowa ............................................. .................................................. .................................................. ............................48

2.7.7 Stabilność finansowa ............................................. .................................................. .................................................. ........................ 50

2.7.8 Analiza finansowa w partnerstwie publiczno-prywatnym (PPP) ...................................... .................................................. .................. 52

2.8 Analiza ekonomiczna ............................................... .................................................. .................................................. .......................................... 54

2.8.1 Wprowadzenie .............................................. .................................................. .................................................. .............................................. 54

2.8.2 Korekty fiskalne ............................................. .................................................. .................................................. .................................... 55

2.8.3 Od cen rynkowych do cienia .......................................... .................................................. .................................................. ........... 56

2.8.4 Zastosowanie współczynników konwersji do danych wejściowych projektu ........................................ .................................................. .................... 58

2.8.5 Wynagrodzenie w cieniu ............................................ .................................................. .................................................. ................................... 58

2.8.6. Ocena korzyści bezpośrednich ........................................... .................................................. .................................................. .............. 59

2.8.7 Ocena skutków nierynkowych i korekta efektów zewnętrznych ..................................... ......................................... 61

2.8.8 Ocena emisji gazów cieplarnianych ........................................... .................................................. .................................................. ............. 62

2.8.9 Wartość końcowa ............................................ .................................................. .................................................. .................................. 63

2.8.10 Efekty pośrednie i dystrybucyjne ........................................... .................................................. .................................................. ... 64

2.8.11 Wyniki gospodarcze ............................................. .................................................. .................................................. ....................... 65

2.9 Ocena ryzyka ............................................... .................................................. .................................................. .............................................. 67

2.9.1 Analiza wrażliwości ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 67

2.9.2 Jakościowa analiza ryzyka ............................................ .................................................. .................................................. ...................... 69

2.9.3 Probabilistyczna analiza ryzyka ............................................ .................................................. .................................................. .................... 71

2.9.4 Zapobieganie i łagodzenie ryzyka ........................................... .................................................. .................................................. ......... 73

2.10 Lista kontrolna ................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ............ 75

3.1 Wprowadzenie ................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ..... 77

3.2 Opis kontekstu ............................................. .................................................. .................................................. ........................... 79

3.3 Definicja celów .............................................. .................................................. .................................................. ................................. 79

3.4 Identyfikacja projektu ............................................... .................................................. .................................................. ..................................... 80

3.5 Prognozowanie natężenia ruchu .............................................. .................................................. .................................................. .......................... 81

3.5.1 Czynniki wpływające na analizę popytu ........................................... .................................................. ............................................... 81

3.5.2 Hipotezy, metody i dane wejściowe .......................................... .................................................. .................................................. ........ 82

3.5.3 Wyniki prognozy ruchu drogowego .......................................... .................................................. .................................................. ............ 83

3.6 Analiza opcji ............................................... .................................................. .................................................. ............................................ 84

3.7 Analiza finansowa ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 84

3.7.1 Koszty inwestycyjne ............................................. .................................................. .................................................. .................................... 84

3.7.2 Koszty eksploatacji i utrzymania (O & M) ........................................ .................................................. .................................... 85

3.7.3 Prognozy dochodów ............................................. .................................................. .................................................. ............................. 85

3.8 Analiza ekonomiczna ............................................... .................................................. .................................................. .......................................... 87

3.8.1 Czas podróży ............................................. .................................................. .................................................. ................................................ 90

3.8.2 Użytkownicy drogi Koszty eksploatacji pojazdu .......................................... .................................................. .................................................. 94

3.8.3 Koszty operacyjne dla przewoźników usług .......................................... .................................................. .................................................. .95

3.8.4 Wypadki .............................................. .................................................. .................................................. .................................................. .95

3.8.5 Hałas .............................................. .................................................. .................................................. .................................................. ......... 97

3.8.6 Zanieczyszczenie powietrza ............................................. .................................................. .................................................. ............................................... 98

3.8.7 Zmiana klimatu ............................................. .................................................. .................................................. ....................................... 99

3.9 Ocena ryzyka ............................................... .................................................. .................................................. .............................................. 99

Case study - Road Project ............................................. .................................................. .................................................. ................................... 101

Case study - Railway .............................................. .................................................. .................................................. ............................................. 113

Studium przypadku - Transport miejski ............................................. .................................................. .................................................. ........................... 127

4.1 Zaopatrzenie w wodę i urządzenia sanitarne ............................................. .................................................. .................................................. ................... 145

4.1.1 Opis kontekstu ........................................... .................................................. .................................................. ................ 147

4.1.2 Definicja celów ............................................ .................................................. .................................................. ..................... 148

4.1.3 Identyfikacja projektu ............................................. .................................................. .................................................. .......................... 148

4.1.4 Analiza popytu ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 149

4.1.4.1 Czynniki wpływające na zapotrzebowanie na wodę ........................................... .................................................. .......................... 149

4.1.4.2 Hipotezy, metody i dane wejściowe ......................................... .................................................. ..................... 149

4.1.4.3 Wyniki prognozowania popytu ........................................... .................................................. ................................. 150

4.1.5 Analiza opcji ............................................. .................................................. .................................................. .................................... 151

4.1.6 Analiza finansowa ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 151

4.1.6.1 Koszt inwestycji ............................................. .................................................. .................................................. ............ 151

4.1.6.2 Koszty eksploatacji i utrzymania (O & M) ........................................ .................................................. .............. 152

4.1.6.3 Prognozy dochodów ............................................. .................................................. .................................................. . 152

4.1.7 Analiza ekonomiczna ............................................. .................................................. .................................................. .............................. 153

4.1.7.1 Zwiększona dostępność dostaw wody pitnej i / lub usług kanalizacyjnych .................................... ......... 153

4.1.7.2 Poprawiona niezawodność źródeł wody i usług zaopatrzenia w wodę ...................................... .................... 154

4.1.7.3 Lepsza jakość wody pitnej .......................................... .................................................. .......................... 154

4.1.7.4 Poprawiona jakość jednolitych części wód powierzchniowych i zachowanie usług ekosystemowych ................. 155

4.1.7.5 Woda zakonserwowana do innych celów .......................................... .................................................. ................................. 155

4.1.7.6 Wpływ na zdrowie ............................................. .................................................. .................................................. .............. 156

4.1.7.7 Zmniejszone przeciążenie ............................................. .................................................. .................................................. ... 156

4.1.7.8 Zmiana emisji gazów cieplarnianych ........................................... .................................................. ......................................... 157

4.1.8 Ocena ryzyka ............................................. .................................................. .................................................. .................................. 157

4.2 Gospodarka odpadami ............................................... .................................................. .................................................. ................................... 158

4.2.1 Opis kontekstu ........................................... .................................................. .................................................. ................ 159

4.2.2 Definicja celów ............................................ .................................................. .................................................. ..................... 160

4.2.3 Identyfikacja projektu ............................................. .................................................. .................................................. .......................... 160

4.2.4 Analiza popytu ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 161

4.2.4.1 Czynniki wpływające na popyt na odpady ........................................... .................................................. ......................... 161

4.2.4.2 Hipotezy, metody i dane wejściowe ......................................... .................................................. ..................... 161

4.2.5 Analiza opcji ............................................. .................................................. .................................................. .................................... 162

4.2.6 Analiza finansowa ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 163

4.2.6.1 Koszt inwestycji ............................................. .................................................. .................................................. ............ 163

4.2.6.2 Koszty eksploatacji i utrzymania ........................................... .................................................. .......................... 163

4.2.6.3 Prognozy dochodów ............................................. .................................................. .................................................. .164

4.2.7 Analiza ekonomiczna ............................................. .................................................. .................................................. .............................. 165

4.2.7.1 Oszczędności zasobów: unikane odpady na składowisko odpadów ........................................ .................................................. ......... 165

4.2.7.2 Oszczędności zasobów: odzyskiwanie materiałów nadających się do recyklingu i produkcja kompostu ........... 166

4.2.7.3 Oszczędności zasobów: odzysk energii .......................................... .................................................. ....................... 166

4.2.7.4 Zaburzenia widzenia, hałas i nieprzyjemne zapachy ......................................... .................................................. .................... 166

4.2.7.5 Emisje gazów cieplarnianych ............................................. .................................................. .................................................. .............. 167

4.2.7.6 Zagrożenia dla zdrowia i środowiska ........................................... .................................................. ........................ 168

4.2.8 Ocena ryzyka ............................................. .................................................. .................................................. .................................. 168

4.3 Korekta środowiska, ochrona i zapobieganie ryzyku .......................................... .................................................. .......... 170

4.3.1 Wprowadzenie .............................................. .................................................. .................................................. ........................................... 170

4.3.2 Opis kontekstu ........................................... .................................................. .................................................. ................ 171

4.3.3 Definicja celów ............................................ .................................................. .................................................. ..................... 171

4.3.4 Identyfikacja projektu ............................................. .................................................. .................................................. .......................... 172

4.3.5 Analiza popytu ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 173

4.3.6 Analiza finansowa ............................................. .................................................. .................................................. ................................ 173

4.3.6.1 Koszty inwestycyjne i operacyjne ........................................... .................................................. .............................. 173

4.3.6.2 Prognozy dochodów ............................................. .................................................. .................................................. ... 173

4.3.7 Analiza ekonomiczna ............................................. .................................................. .................................................. .............................. 173

4.3.7.1 Lepsze warunki zdrowotne ............................................ .................................................. ....................................... 174

4.3.7.2 Produktywne wykorzystanie terenu ........................................... .................................................. .................................................. 175

4.3.7.3 Zwiększona wartość rekreacyjna ............................................ .................................................. ..................................... 175

4.3.7.4 Ochrona ekosystemów i różnorodności biologicznej ........................................... .................................................. ............ 175

4.3.7.5 Ograniczenie szkód w nieruchomościach .......................................... .................................................. ...................... 176

4.3.7.6 Wzrost wartości nieruchomości ........................................... .................................................. ........................................ 176

4.3.8 Ocena ryzyka ............................................. .................................................. .................................................. .................................. 177

Case Study - Infrastruktura wody i ścieków .......................................... .................................................. .............................. 179

Case Study - Spalarnia odpadów z odzyskiem energii .......................................... .................................................. ........................... 191

5.1 Wprowadzenie ................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ..211

5.2 Opis kontekstu ............................................. .................................................. .................................................. ........................ 213

5.3 Definicja celów .............................................. .................................................. .................................................. .............................. 213

5.4 Identyfikacja projektu ............................................... .................................................. .................................................. .................................. 214

5.5 Prognozowanie zapotrzebowania na energię i jej podaży ............................................ .................................................. ........................................... 215

5.5.1 Czynniki wpływające na zapotrzebowanie na energię ........................................... .................................................. ............................................... 215

5.5.2 Dane wejściowe do analizy popytu .......................................... .................................................. .................................................. ..... 216

5.5.3 Czynniki wpływające na zaopatrzenie w energię ........................................... .................................................. .................................................. 216

5.5.4 Dane wejściowe do analizy podaży .......................................... .................................................. .................................................. ......... 217

5.6 Analiza opcji ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 217

5.7 Analiza finansowa ............................................... .................................................. .................................................. ................................ 218

5.7.1 Koszt inwestycji ............................................. .................................................. .................................................. ................................... 218

5.7.2 Koszty eksploatacji i konserwacji ........................................... .................................................. ................................................. 218

5.7.3 Przychody .............................................. .................................................. .................................................. ................................................ 219

5.8 Analiza ekonomiczna ............................................... .................................................. .................................................. ....................................... 219

5.8.1 Produkcja, magazynowanie, transport, przesyłanie i dystrybucja energii ..................................... ................................... 220

5.8.1.1 Zwiększenie i dywersyfikacja dostaw energii w celu zaspokojenia rosnącego popytu ............................ 221

5.8.1.2 Zwiększenie bezpieczeństwa i niezawodności dostaw ........................................ .................................................. ....... 222

5.8.1.3 Obniżenie kosztów energii w celu zastąpienia źródła energii ..................................... .................... 223

5.8.1.4 Integracja rynku ............................................. .................................................. .................................................. ....... 224

5.8.1.5 Poprawiona wydajność ............................................. .................................................. .................................................. ..... 224

5.8.1.6 Zmiana emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń powietrza ........................................ .................................................. ...... 225

5.8.2 Energooszczędne zużycie budynków i systemów produkcyjnych ...................................... .................................. 226

5.8.2.1 Zwiększenie efektywności zużycia .......................................... .................................................. .................. 226

5.8.2.2 Zwiększenie komfortu ............................................ .................................................. .................................................. ..... 227

5.8.2.3 Redukcja gazów cieplarnianych i emisji zanieczyszczeń ......................................... .................................................. ....... 227

5.9 Ocena ryzyka ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 228

Case Study - Gazociąg przesyłowy gazu ziemnego ........................................... .................................................. ................................ 231

6.1 Wprowadzenie ................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ..241

6.2 Opis kontekstu ............................................. .................................................. .................................................. ........................ 242

6.3 Definicja celów .............................................. .................................................. .................................................. .............................. 243

6.4 Identyfikacja projektu ............................................... .................................................. .................................................. ............................... 244

6.5 Analiza popytu ............................................... .................................................. .................................................. ....................................... 245

6.5.1 Czynniki wpływające na popyt ............................................ .................................................. .................................................. ............ 246

6.5.2 Hipotezy, metody i dane wejściowe ......................................... .................................................. .................................... 246

6.5.3 Wynik ćwiczenia prognostycznego .......................................... .................................................. ............................................... 247

6.6 Analiza opcji ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 247

6.7 Analiza finansowa ............................................... .................................................. .................................................. .................................... 248

6.7.1 Koszty inwestycyjne i operacyjne ........................................... .................................................. .................................................. .... 248

6.7.2 Prognozy dochodów ............................................. .................................................. .................................................. .......................... 248

6.8 Analiza ekonomiczna ............................................... .................................................. .................................................. ....................................... 249

6.8.1 Typowe korzyści i metody wyceny .......................................... .................................................. ...................................... 249

6.8.2 Większe wykorzystanie usług cyfrowych dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw .................................... .................................. 250

6.8.3 Lepsza jakość usług cyfrowych dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw ...................................... .................................. 251

6.8.4 Lepsze świadczenie usług cyfrowych dla administracji publicznej ....................................... .................................... 251

6.9 Ocena ryzyka ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 252

Case Study - infrastruktura szerokopasmowa ............................................. .................................................. .................................................. ...... 255

7.1 Wprowadzenie ................................................ .................................................. .................................................. .................................................. ..269

7.1.1 Projekty RDI w agendzie politycznej UE ........................................ .................................................. ............................................... 269

7.1.2 Definicje infrastruktury BRI i koncentracja interwencji w ramach polityki spójności ................................... .270

7.2 Opis kontekstu ............................................. .................................................. .................................................. ........................ 271

7.3 Definicja celów .............................................. .................................................. .................................................. .............................. 273

7.4 Identyfikacja projektu ............................................... .................................................. .................................................. .................................. 273

7.5 Analiza popytu ............................................... .................................................. .................................................. .................................... 275

7.6 Analiza opcji ............................................... .................................................. .................................................. ............................................. 277

7.7 Analiza finansowa ............................................... .................................................. .................................................. .................................... 278

7.7.1 Koszty inwestycji, eksploatacji i konserwacji ......................................... .................................................. ......................... 278

7.7.2 Przychody i źródła finansowania ........................................... .................................................. .................................................. ... 278

7.8 Analiza ekonomiczna ............................................... .................................................. .................................................. ....................................... 280

7.8.1 Struktura sekcji ........................................... .................................................. .................................................. ..................... 280

7.8.2 Typowe korzyści ............................................. .................................................. .................................................. .................................... 280

7.8.3 Wycena korzyści dla przedsiębiorstw .......................................... .................................................. ............................................... 282

7.8.4 Wycena korzyści dla naukowców i studentów ........................................ .................................................. ................... 287

7.8.5 Wycena korzyści dla docelowej populacji i ogółu społeczeństwa ..................................... ....................................... 290

7.8.6 Korzyści i koszty infrastruktury BRI w perspektywie regionalnej ..................................... ........................................ 292

7.8.7 Przyszłe zmiany metodologiczne ............................................ .................................................. ........................................ 294

7.9 Ocena ryzyka ............................................... .................................................. .................................................. ........................................... 295

Załącznik I.    Finansowa stopa dyskontowa .............................................. .................................................. .................................................. ....... 299

Załącznik II.    Społeczna stopa dyskontowa .............................................. .................................................. .................................................. ............. 301

Załącznik III.    Podejścia do empirycznej oceny współczynników konwersji ........................................... .................................... 305

Załącznik IV.    Cieniowa płaca ............................................... .................................................. .................................................. ........................ 313

Załącznik V.    Ustalanie taryf, zasada "zanieczyszczający płaci" i analiza przystępności cenowej ........................................ .................................. 317

Załącznik VI.    Podejście gotowości do płacenia w celu oceny bezpośrednich i zewnętrznych skutków ...................................... ...................... 321

Załącznik VII.    Wskaźniki wykonania projektu ............................................... .................................................. .............................................. 333

Załącznik VIII.    Probabilistyczna analiza ryzyka ............................................... .................................................. .................................................. ......... 337

Załącznik IX.    Inne narzędzia oceny ............................................... .................................................. .................................................. .................. 345

Bibliografia

Przedmowa

Oparta na faktach i udana polityka wymaga podejmowania decyzji inwestycyjnych w oparciu o obiektywne i sprawdzalne metody. Dlatego Komisja stale promuje wykorzystanie analizy kosztów i korzyści (CBA) w przypadku dużych projektów infrastrukturalnych o wartości powyżej 50 milionów euro. Po raz pierwszy w okresie 2014-2020 podstawowe zasady przeprowadzania AKK są włączone do prawodawstwa wtórnego i obowiązują wszystkich beneficjentów. Ogólnie państwa członkowskie planują zrealizować ponad pięćset dużych projektów w okresie 2014-2020.

AKK - to znaczy mierzenie w kategoriach "pieniędzy" wszystkich korzyści i kosztów projektu dla społeczeństwa - powinno stać się prawdziwym narzędziem zarządzania dla władz krajowych i regionalnych, a zatem skupiliśmy się na praktycznych elementach Przewodnika, a jednocześnie na bieżąco z najnowszymi osiągnięciami w naukowym świecie ekonomii dobrobytu.

Ponadto DG ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej - wraz z JASPERS - ustanowi regularne fora CBA służące wymianie najlepszych praktyk i doświadczeń w realizacji AKK, abyśmy mogli nadal ulepszać wiedzę zainteresowanych stron i jej skuteczne stosowanie w konkretnych projektach inwestycyjnych. Ze względu na wzrost gospodarczy i zatrudnienie projekty państw członkowskich finansowane z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych muszą zostać zakończone na czas i muszą przynieść oczekiwane wyniki naszym obywatelom i przedsiębiorstwom.

Z niecierpliwością czekam na pomyślne wykorzystanie funduszy UE w nadchodzących latach, aby pokazać swoją wartość dodaną i rolę w realizacji strategii "Europa 2020".

Corina Cretu,

Europejski Komisarz ds. Polityki Regionalnej

Wprowadzenie

Niniejszy przewodnik po analizie kosztów i korzyści (CBA) projektów inwestycyjnych aktualizuje i rozszerza poprzednią edycję roku 2008. Przewodnik został zmieniony z uwzględnieniem najnowszych zmian w polityce UE i metodologii analizy kosztów i korzyści oraz najlepszych praktyk międzynarodowych, a także opiera się na znacznym doświadczeniu zdobytym podczas przygotowywania i oceny projektów w poprzednich okresach programowania polityki spójności.

Cel przewodnika odzwierciedla szczególny wymóg, aby Komisja Europejska oferowała praktyczne wskazówki dotyczące głównych ocen projektów, zgodnie z przepisami dotyczącymi polityki spójności na lata 2014-2020. Podobnie jak w przypadku poprzednich wersji, przewodnik powinien być postrzegany przede wszystkim jako wkład do wspólnej ogólnoeuropejskiej kultury oceny w dziedzinie oceny projektu. Jego głównym celem jest zilustrowanie wspólnych zasad i zasad stosowania podejścia AKK w praktyce różnych sektorów.

Przewodnik skierowany jest do szerokiego grona użytkowników, w tym do urzędników Komisji Europejskiej, urzędników służby cywilnej w państwach członkowskich (państwach członkowskich) oraz w krajach kandydujących, pracowników instytucji finansowych i konsultantów zaangażowanych w przygotowanie lub ocenę projektów inwestycyjnych. Tekst jest względnie samowystarczalny i nie wymaga szczególnego zaplecza w analizie finansowej i ekonomicznej inwestycji kapitałowych. Główna zmiana w stosunku do poprzedniej edycji dotyczy wzmocnionego podejścia operacyjnego i większego skupienia się na priorytetach inwestycyjnych polityki spójności.

Struktura przewodnika jest następująca.

W rozdziale pierwszym przedstawiono wymagania prawne dotyczące procesu oceny projektu i związanej z nim decyzji w sprawie dużego projektu. Działania związane z oceną projektów omawiane są w ramach bardziej kompleksowych ram planowania wielopoziomowego sprawowania rządów polityki spójności i jej ostatnich zmian w polityce.

Rozdział drugi omawia zasady przewodnie AKN, zasady działania i kroki analityczne, które należy rozważyć przy ocenie inwestycji w ramach funduszy UE. Proponowane ramy metodologiczne są ustrukturyzowane jako proponowany program i lista kontrolna, zarówno z punktu widzenia wnioskodawcy inwestycyjnego, który jest zaangażowany w ocenę lub przygotowanie dokumentacji projektu, jak i egzaminatora projektu biorącego udział w ocenach projektów.

Rozdziały od trzeciego do siódmego zawierają zarysy analizy projektów według sektorów, koncentrując się na sektorach transportu, środowiska, energetyki, internetu szerokopasmowego oraz badań i innowacji. Celem jest wyraźne wskazanie tych aspektów AKK, które są specyficzne dla danego sektora, takich jak typowe koszty i korzyści ekonomiczne, metody oceny, okresy referencyjne itp.

Aby ułatwić zrozumienie i praktyczne zastosowanie analizy kosztów i korzyści w różnych sektorach objętych przewodnikiem, zapewniono szereg studiów przypadku. Studia przypadków są przeznaczone wyłącznie jako przykłady ogólnej metodologii opisanej w rozdziale 2 i metodologii specyficznych dla sektora. Mimo że przykłady projektów użyte w studiach przypadku mogą częściowo opierać się na prawdziwych projektach, zostały one uproszczone i zmodyfikowane na wiele sposobów, aby pasowały do ​​zamierzonego celu, dlatego też niekoniecznie są reprezentatywne dla złożoności każdego realnego projektu. Wybrane projekty są jedynie ilustracyjnymi przykładami dużej liczby możliwych rodzajów projektów w ramach każdego sektora infrastruktury i nie powinny być postrzegane jako standardowy projekt dla danego sektora. Podobnie, żadne z konkretnych założeń przedstawionych w żadnym ze studiów przypadku nie jest postrzegane jako reprezentatywne lub standardowe dla żadnego innego projektu, w żadnym sektorze lub kraju, ale raczej jako przykłady ilustrujące. Na koniec należy również zauważyć, że ze względu na ograniczenia przestrzenne w niniejszym przewodniku, studia przypadków były na ogół tak krótkie, jak to możliwe, a zatem wiele szczegółów musiało zostać pominiętych na wiele sposobów.

Zestaw załączników obejmuje następujące tematy: stopa dyskonta finansowego; społeczna stopa dyskontowa; podejścia do empirycznej oceny współczynników konwersji; płaca w cieniu; ustalanie taryf, zasadę "zanieczyszczający płaci" i przystępność; podejście do gotowości do zapłaty; wskaźniki wydajności projektu; probabilistyczna analiza ryzyka; inne narzędzia oceny. Tekst uzupełnia bibliografia.

1.AKK w ramach funduszy UE

1.1 Wprowadzenie

Polityka spójności UE ma na celu wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy wraz z celami i celami zawartymi w strategii "Europa 2020". Wybór najlepszej jakości projektów, które oferują najlepszy stosunek wartości do ceny i które mają znaczny wpływ na miejsca pracy i wzrost, jest kluczowym składnikiem ogólnej strategii. W tych ramach analiza kosztów i korzyści jest wyraźnie wymagana między innymi jako podstawa do podejmowania decyzji dotyczących współfinansowania dużych projektów objętych programami operacyjnymi (PO) Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) oraz Fundusz Spójności.

AKK jest narzędziem analitycznym, które należy wykorzystać do oceny decyzji inwestycyjnej, aby ocenić przypisaną mu zmianę dobrostanu, a tym samym przyczynić się do realizacji celów polityki spójności UE. Celem CBA jest ułatwienie efektywniejszej alokacji zasobów, pokazując wygodę dla społeczeństwa danej interwencji, a nie możliwe alternatywy.

W niniejszym rozdziale opisano prawne wymogi i zakres CBA w ocenie projektów inwestycyjnych w ramach polityki spójności UE, zgodnie z przepisami UE i innymi dokumentami Komisji Europejskiej (patrz ramka poniżej). Ponadto rolę CBA w szerszych ramach polityki UE omawia się w świetle strategii UE 2020, celów i założeń inicjatyw przewodnich oraz głównych polityk sektorowych i przekrojowych, w tym zmiany klimatu i efektywnego gospodarowania zasobami, w oprócz synergii z innymi instrumentami finansowymi UE, takimi jak instrument "Łącząc Europę". Kluczową treścią rozdziału są:

• definicja i zakres "dużych projektów";

• wymagane informacje, role i odpowiedzialność za ocenę; i

• zgodność z najnowszymi opracowaniami politycznymi i kwestiami przekrojowymi.

1.2 Definicja i zakres "głównych projektów"

Zgodnie z art. 100 (Duże projekty) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 duży projekt jest operacją inwestycyjną obejmującą "serię robót budowlanych, działań lub usług służących realizacji niepodzielnego zadania o ściśle określonym charakterze gospodarczym i jasno określone cele i dla których całkowity koszt kwalifikowalny przekracza 50 milionów EUR."Całkowity koszt kwalifikowalny to część kosztów inwestycji kwalifikujących się do współfinansowania przez UE. ¹ W przypadku działań objętych art. 9 ust. 7 (cele tematyczne) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 próg finansowy na określenie dużego projektu ustala się na 75 mln EUR.

PODSTAWA PRAWNA DO DALSZEGO WYKONANIA PROJEKTÓW

• Rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. Określające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich Europejski Fundusz Morski i Rybacki oraz ustanawiające ogólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006.

• Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 480/2014 z dnia 3 marca 2014 r. Uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 1303/2013.

• Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1011/2014 z dnia 22 września 2014 r. Ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 w zakresie wzorów przekazywania niektórych informacji do Komisji i szczegółowe zasady dotyczące wymiany informacji między beneficjentami a instytucjami zarządzającymi, instytucjami certyfikującymi, instytucjami audytowymi i instytucjami pośredniczącymi (zwane dalej IR w procedurze notyfikacji i IQR)

• Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) określające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do modeli sprawozdania z postępów, przekazywania informacji dotyczących dużego projektu, wspólnego planu działania sprawozdania z realizacji celu "Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia", deklaracji zarządu, strategii audytu, opinii z audytu i rocznego sprawozdania z kontroli oraz metodologii przeprowadzania analizy kosztów i korzyści oraz zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1299 / 2013 r. Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do modelu sprawozdań z realizacji celu "Europejska współpraca terytorialna" (zwanego dalej "IR" na formularzu wniosku i metodologii AKK)

Definicja dużego projektu nie ma zastosowania do operacji ustanawiania instrumentu finansowego, zgodnie z definicją w art. 37 (Instrument finansowy) rozporządzenia (UE) nr 1303/20 1 3 ² , która powinna zostać poddana szczególnej procedurze ³ . W tym samym duchu wspólny plan działania, zgodnie z definicją zawartą w art. 104 (wspólny plan działania) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 ⁴ nie jest dużym projektem. Duże projekty mogą być finansowane ze środków EFRR i Funduszu Spójności (zwanych dalej funduszami) w ramach PO lub więcej niż jednego PO (zob. Ramka poniżej). Podczas gdy EFRR koncentruje się na inwestycjach związanych z kontekstem, w którym działają przedsiębiorstwa (infrastruktura, usługi biznesowe, wsparcie dla biznesu, innowacje, technologie informacyjne i komunikacyjne [ICT] oraz aplikacje badawcze) oraz świadczenie usług obywatelom (energia, usługi online, infrastruktura edukacyjna, zdrowotna, społeczna i badawcza, dostępność, jakość środowiska) ⁵ , Fundusz Spójności wspiera interwencje w obszarze transportu i środowiska. W dziedzinie ochrony środowiska Fundusz Spójności wspiera inwestycje w adaptację do zmian klimatu i zapobieganie im, inwestycje w sektorach gospodarki wodnej i odpadami oraz środowisko miejskie. Inwestycje w efektywność energetyczną i energię odnawialną również kwalifikują się do wsparcia, pod warunkiem, że przynoszą one pozytywne korzyści dla środowiska. W dziedzinie transportu Fundusz Spójności przyczynia się do inwestycji w transeuropejską sieć transportową, a także do systemów transportu niskoemisyjnego i zrównoważonego transportu miejskiego ⁶ .

WŁĄCZENIE DUŻYCH PROJEKTÓW DO PROGRAMU OPERACYJNEGO

Zgodnie z art. 96 (treść, przyjęcie i zmiana programów operacyjnych w ramach celu "Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia") rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 program operacyjny określa (...) "opis rodzaju i przykłady działań, które będą wspierane w ramach każdego priorytetu inwestycyjnego i ich przewidywany wkład w realizację konkretnych celów, o których mowa w lit. i), w tym zasady przewodnie wyboru działań oraz, w stosownych przypadkach, identyfikacja głównych grup docelowych, konkretne ukierunkowane terytoria rodzaje beneficjentów, planowane wykorzystanie instrumentów finansowych i dużych projektów ".

W ramach programów operacyjnych realizacja dużych projektów powinna być badana przez komitet monitorujący powołany w odniesieniu do programu szczegółowego (art. 110). Postępy w ich przygotowywaniu i realizacji są zgłaszane w rocznym sprawozdaniu z realizacji (art. 111), które państwa członkowskie mają składać corocznie, od 2016 do 2023 r.

Instrumenty finansowe można ustanowić w celu finansowania dużych projektów, nawet w połączeniu z dotacjami z EFRR lub Funduszu Spójności. W tym ostatnim przypadku należy zachować osobne zapisy dla każdej formy finansowania. Ponadto wnioskodawca jest proszony o określenie rodzaju instrumentów finansowych wykorzystywanych do sfinansowania projektu.

1.3 Wymagane informacje, role i odpowiedzialność za ocenę

W celu uzyskania zgody na współfinansowanie dużego projektu, instytucja zarządzająca (IZ) programu (ów), który przedkłada projekt, jest proszona o udostępnienie informacji, o których mowa w art. 101 (Informacje niezbędne do zatwierdzenia dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 (patrz tab.).

WYMAGANE INFORMACJE

(a) Szczegóły dotyczące organu odpowiedzialnego za realizację dużego projektu i jego możliwości.

(b) Opis inwestycji i jej lokalizacji.

(c) Całkowity koszt i całkowity koszt kwalifikowalny, z uwzględnieniem wymagań określonych w art. 61.

(d) Przeprowadzone badania wykonalności, w tym analiza wariantów i wyniki.

(e) AKK, w tym analiza ekonomiczna i finansowa oraz ocena ryzyka.

(f) Analiza wpływu na środowisko, z uwzględnieniem potrzeb łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz odporności na klęski żywiołowe.

(g) Wytłumaczenie, w jaki sposób duży projekt jest zgodny z odpowiednimi osiami priorytetowymi danego PO lub PO, oraz oczekiwany wkład w osiągnięcie konkretnych celów tych osi priorytetowych i oczekiwany wkład w rozwój społeczno-gospodarczy.

(h) Plan finansowania przedstawiający całkowite planowane zasoby finansowe i planowane wsparcie z funduszy, EBI i wszystkich innych źródeł finansowania, wraz ze wskaźnikami fizycznymi i finansowymi służącymi do monitorowania postępów, biorąc pod uwagę zidentyfikowane ryzyko.

(i) Harmonogram realizacji dużego projektu oraz, jeżeli spodziewany jest okres wdrażania, dłuższy niż okres programowania, etapy, w przypadku których wnioskuje się o wsparcie z funduszy w okresie programowania.

Informacje w art. 101 (a do i) stanowią podstawę oceny dużego projektu i ustalenia, czy

wsparcie z funduszy jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 102 (decyzja w sprawie dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 procedura oceny może przybierać dwie różne formy. Od państwa członkowskiego zależy decyzja, która z dwóch form dotyczy ubiegania się o konkretne duże projekty w ramach PO:

• pierwszą opcją jest ocena dużego projektu przez niezależnych ekspertów, a następnie powiadomienie Komisji przez IZ dużego wybranego projektu. Zgodnie z tą procedurą niezależni eksperci ocenią informacje dostarczone w ramach dużego projektu zgodnie z art. 101;

• druga opcja polega na przesłaniu dużej dokumentacji projektu bezpośrednio do Komisji, zgodnie z procedurą przewidzianą w okresie programowania 2007-2013. W takim przypadku państwo członkowskie przedkłada Komisji informacje określone w art. 101, które zostaną ocenione przez Komisję.

Bez względu na przyjętą procedurę, celem jest sprawdzenie, czy:

• dokumentacja projektu jest kompletna, tzn. Wszystkie niezbędne informacje wymagane na mocy art. 101 są udostępnione i mają odpowiednią jakość;

• analiza CBA jest dobrej jakości, tzn. Jest spójna z metodologią Komisji; i

• wyniki analizy CBA uzasadniają wkład funduszy.

Wyniki analizy powinny w szczególności wykazać, że projekt jest następujący:

• zgodne z PO . Zostało to wykazane poprzez sprawdzenie, czy wyniki uzyskane w ramach projektu (np. Pod względem tworzenia miejsc pracy, redukcji emisji dwutlenku węgla itp.) Przyczyniają się do osiągnięcia konkretnych celów osi priorytetowej programu i celów politycznych;

• potrzebuje współfinansowania .Jest to oceniane na podstawie analizy finansowej, aw szczególności obliczenia wartości finansowej netto bieżącej oraz finansowej stopy zwrotu inwestycji (odpowiednio FNPV (C) i FRR (C)). Aby uzyskać wkład z funduszy, FNPV (C) powinien być ujemny, a FRR (C) powinien być niższy niż stopa dyskontowa użyta do analizy (z wyjątkiem niektórych projektów objętych zasadami pomocy publicznej, dla których może to nie być istotne ⁷ );

• pożądane z perspektywy społeczno-ekonomicznej .Dowodzi tego wynik analizy ekonomicznej, a zwłaszcza dodatnia wartość ekonomiczna netto (ENPV) ⁸ .

Aby ocenić, czy wyniki analizy kosztów i korzyści rzeczywiście wspierają argumenty za zatwierdzeniem dużego projektu, dokumentacja CBA powinna wykazać, że metodologia jest solidna i spójna. W tym celu niezwykle ważne jest, aby wszystkie informacje związane z AKK były łatwo dostępne i zostały omówione w przekonujący sposób przez beneficjenta projektu w postaci raportu CBA dotyczącego jakości, który odnosi się do zastosowanych metod i narzędzi (w tym modelu ( s) wykorzystywanych do obliczeń), a także wszystkie hipotezy robocze będące podstawą analizy, a zwłaszcza prognozy przyszłych wartości, wraz z ich źródłami. Raport o jakości CBA powinien zatem być: samowystarczalny (wyniki wcześniejszych badań powinny zostać krótko przywołane i zilustrowane); przejrzysty (należy udostępnić kompletny zestaw danych i źródeł dowodów); weryfikowalne (powinny zostać udostępnione założenia i metody stosowane do obliczania wartości prognostycznych, aby analiza mogła zostać powtórzona przez recenzenta); i wiarygodne (oparte na dobrze udokumentowanych i akceptowanych na arenie międzynarodowej teoretycznych podejściach i praktykach).

Rysunek 1.1 Rola i obowiązki w ocenie Głównego Projektu

Rysunek 1.2 Rola CBA w ocenie dużego projektu

* Z wyjątkami, jak określono w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego w sprawie formularza wniosku i metodologii AKK.Źródło: Autorzy

W przypadku gdy duży projekt otrzymał pozytywną ocenę w ramach oceny jakości przeprowadzonej przez niezależnych ekspertów, zgodnie z art. 102 ust. 1 (decyzja w sprawie dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, państwo członkowskie może przystąpić do wyboru duży projekt i powiadamia Komisję. Komisja ma 3 miesiące na uzgodnienie z niezależnymi ekspertami lub przyjęcie decyzji Komisji odmawiającej wkładu finansowego na duży projekt.

Jeżeli Komisja dokonuje oceny dużego projektu zgodnie z art. 102 ust. 2, Komisja przyjmuje decyzję w sprawie zatwierdzenia (lub odrzucenia) wkładu finansowego w wybrany duży projekt, w drodze aktu wykonawczego, nie później niż trzy miesięcy od daty przedłożenia informacji, o których mowa w art. 101.

Współczynnik współfinansowania dla osi priorytetowej, w ramach którego obejmuje się duży projekt, ustala Komisja przy przyjmowaniu PO [artykuł 120 (Ustalanie stawek współfinansowania) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013]. W przypadku każdej osi priorytetowej Komisja określa, czy stawka współfinansowania dla osi priorytetowej ma być stosowana do całkowitych wydatków kwalifikowalnych (w tym wydatków publicznych i prywatnych), czy do publicznych kwalifikujących się wydatków. Jak stwierdzono w art. 65 (Kwalifikowalność) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, wydatki kwalifikowalne operacji, w tym duże projekty, określa się na podstawie przepisów krajowych "z wyjątkiem przypadków, gdy określone zasady są ustanowione w podstawie niniejszego rozporządzenia lub przepisów dotyczących poszczególnych funduszy ".W przypadku projektów generujących dochód obowiązują również przepisy szczególne (patrz tab.).

Metoda finansowania i procedura oceny dużych projektów uległa zatem zmianie w odniesieniu do okresu programowania 2007-2013. Tabela 1.3, zamieszczona na końcu rozdziału, podkreśla główne różnice wprowadzone przez nowe rozporządzenia w porównaniu z rozporządzeniem Rady 1083/2006.

PROJEKTY REPREZENTACYJNE

Projekty generujące przychody to operacje inwestycyjne, w których zdyskontowane przychody są wyższe od zdyskontowanych kosztów operacyjnych. Zgodnie z art. 61 (Działania generujące dochód netto po ukończeniu) rozporządzenia (UE)

Nr 1303/2013, wydatki kwalifikowalne, które mają być współfinansowane z funduszy, zostają zmniejszone, biorąc pod uwagę potencjał operacji, aby wygenerować dochód netto w określonym okresie referencyjnym, obejmujący zarówno realizację operacji, jak i okres po jej zakończeniu. Potencjalne dochody netto z operacji określa się z wyprzedzeniem jedną z następujących metod:

1) Zastosowanie stawki ryczałtowej za procent przychodów netto. Jest to podejście uproszczone w porównaniu z poprzednim okresem programowania.

2) Obliczenie zdyskontowanych przychodów netto z operacji. Jest to metoda stosowana w okresie programowania 2007-2013, zgodnie z art. 55 rozporządzenia Rady 1083/2006.

3) Zastosowanie obniżonych stawek współfinansowania dla poszczególnych osi priorytetowych.

W przypadku gdy nie jest możliwe obiektywne ustalenie przychodów z góry zgodnie z tymi metodami, art. 61 stanowi, że "dochody netto wygenerowane w ciągu trzech lat od zakończenia operacji [...] zostaną odjęte od wydatków zadeklarowanych Komisji . "

Należy zauważyć, że art. 61 nie ma zastosowania do operacji, w przypadku których wsparcie w ramach programu stanowi:

a) pomoc de minimis ; b) zgodna pomoc państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), w przypadku których w odniesieniu do pomocy państwa stosowana jest intensywność pomocy lub limit kwoty pomocy; lub c) zgodna pomoc państwa, w przypadku gdy przeprowadzono indywidualną weryfikację potrzeb finansowych zgodnie z mającymi zastosowanie zasadami pomocy państwa.

1.4 Spójność z ostatnimi zmianami w polityce

W okresie programowania 2014-2020 politykę spójności i jej fundusze uznaje się za kluczowy mechanizm realizacji służący osiągnięciu celów strategii "Europa 2020" ⁹ "Jak stwierdzono w art. 18 (koncentracja tematyczna) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, państwa członkowskie koncentrują wsparcie UE (zgodnie z zasadami szczegółowymi funduszu) na działaniach, które przynoszą największą wartość dodaną w stosunku do Priorytety strategii "Europa 2020" w zakresie inteligentnego wzrostu, zrównoważonego wzrostu i wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

UE wyznaczyła pięć ambitnych celów - w dziedzinie zatrudnienia, innowacji, edukacji, włączenia społecznego i klimatu / energii - które mają zostać osiągnięte na poziomie UE do 2020 r. Aby osiągnąć te cele, Komisja zaproponowała agendę "Europa 2020" składającą się z siedmiu sztandarowych inicjatyw reprezentujących obszary inwestycyjne wspierające priorytety strategii "Europa 2020". Należą do nich: innowacje; gospodarka cyfrowa; zatrudnienie; młodość; Polityka przemysłowa; ubóstwo i efektywne gospodarowanie zasobami.

Działania w ramach priorytetu inteligentnego wzrostu będą wymagały inwestycji mających na celu wzmocnienie wyników badań, promowanie innowacji i transfer wiedzy w całej Unii, pełne wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych, zapewnienie, że innowacyjne pomysły można przekształcić w produkty i usługi, które przyczyniają się do wzrostu, podnosząc jakość edukacji.Inwestycje w określone sektory, takie jak badania i rozwój, technologie informacyjno-komunikacyjne i edukacja, mają duże znaczenie strategiczne w promowaniu tego celu;

Aby osiągnąć zrównoważony wzrost , konieczne jest inwestowanie w działania mające na celu ograniczenie emisji i poprawę efektywnego gospodarowania zasobami.Dotyczy to wszystkich sektorów gospodarki, nie tylko tych o dużym natężeniu emisji. Oczekuje się, że środki ochrony środowiska w gospodarce wodnej i odpadami, inwestycje związane z infrastrukturą transportową i energetyczną, a także instrumenty oparte na wykorzystaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych, przyczynią się do przejścia na gospodarkę zasobooszczędną i niskoemisyjną. Dalszy krok w kierunku zrównoważonego wzrostu zostanie osiągnięty poprzez wspieranie przemysłu wytwórczego i usługowego (np. Turystyki) w wykorzystywaniu szans stwarzanych przez globalizację i ekologiczną gospodarkę;

Priorytet sprzyjający włączeniu społecznemu wymaga działań mających na celu modernizację i wzmocnienie systemów zatrudnienia i ochrony socjalnej.Priorytet ten dotyczy w szczególności wyzwania zmian demograficznych poprzez zwiększenie uczestnictwa w rynku pracy i zmniejszenie bezrobocia strukturalnego (zwłaszcza kobiet, ludzi młodych i starszych pracowników). Ponadto zajmie się wyzwaniami związanymi z nisko wykwalifikowaną siłą roboczą i marginalizacją (np. Dzieci i osoby starsze, które są szczególnie narażone na ryzyko ubóstwa). W związku z tym inwestycje w infrastrukturę społeczną, w tym w opiekę nad dziećmi, opiekę zdrowotną, kulturę i edukację, pomogą podnieść umiejętności. Umożliwi to obywatelom zrównoważenie pracy z życiem prywatnym, a także ograniczy wykluczenie społeczne i nierówności zdrowotne, zapewniając w ten sposób wszystkim korzyści płynące z rozwoju;

Tabela 1.1. pokazuje, w jaki sposób określone sektory inwestycyjne są powiązane z priorytetami strategii "Europa 2020", inicjatywami i celami przewodnimi. W tym kontekście duże projekty odgrywają kluczową rolę, a ich ocena powinna być postrzegana jako część większego planowania, mającego na celu określenie wkładu projektu w realizację strategii "Europa 2020". Ponadto projekty muszą być zgodne z prawodawstwem UE (np. Zamówienia publiczne, konkurencja i pomoc państwa) oraz politykami sektorowymi.

Ponadto wszystkie sektory i inwestycje są zobowiązane do przestrzegania polityki klimatycznej UE. Kwestie związane ze zmianą klimatu, zarówno w zakresie łagodzenia, jak i adaptacji, muszą być brane pod uwagę podczas przygotowywania, projektowania i wdrażania dużych projektów. Oznacza to, że duże projekty przyczynią się do stopniowego osiągnięcia celów redukcji emisji do 2050 r. W związku z tym, w kontekście wniosku o dofinansowanie, IZ są zobowiązane do wyjaśnienia, w jaki sposób zostały uwzględnione potrzeby w zakresie łagodzenia i dostosowania podczas przygotowywania i projektowania projektu. Po drugie, duże projekty powinny być odporne na zmianę klimatu: potencjalne skutki zmiany klimatu muszą być oceniane i uwzględniane na wszystkich etapach ich rozwoju. W kontekście wniosku o dofinansowanie, IZ są zobowiązane do wyjaśnienia, które środki zostały przyjęte w celu zapewnienia odporności na obecną zmienność klimatu i przyszłe zmiany klimatyczne.

Ogólnie CBA zapewnia kluczowe wsparcie w ocenie wkładu projektów w realizację celów strategii "Europa 2020". Tabela 1.2 poniżej pokazuje, w jaki sposób określone efekty można zidentyfikować i określić ilościowo za pomocą AKK.

Tabela 1.1 Dopasowanie sektorów inwestycyjnych i priorytetów / sztandarowych / docelowych strategii "Europa 2020"

Źródło: Autorzy

Tabela 1.2 Rola CBA w przyczynianiu się do osiągnięcia celów UE

Źródło: Autorzy

2.Ogólne zasady dokonywania korzyści finansowych

analiza

2.1 Wprowadzenie

Analiza kosztów i korzyści (CBA) to analityczne narzędzie oceny ekonomicznych zalet lub wad decyzji inwestycyjnej poprzez ocenę kosztów i korzyści w celu oceny przypisanej mu zmiany dobrostanu.

Ramy analityczne CBA odwołują się do listy podstawowych pojęć, które są następujące:

• Koszt alternatywny.Koszt alternatywny towaru lub usługi jest definiowany jako potencjalny zysk z najlepszego alternatywnego rozwiązania, gdy trzeba dokonać wyboru między kilkoma wykluczającymi się alternatywami. Uzasadnieniem CBA jest spostrzeżenie, że decyzje inwestycyjne podejmowane w oparciu o motywację zysku i mechanizmy cenowe prowadzą w pewnych okolicznościach (np. Niedoskonałości rynku, takie jak asymetria informacji, efekty zewnętrzne, dobra publiczne itp.), Do niepożądanych skutków społecznych. Wręcz przeciwnie, jeśli wkład, produkcja (w tym wartości niematerialne) i efekty zewnętrzne projektu inwestycyjnego są wyceniane na podstawie ich kosztów społecznych, obliczony zwrot jest właściwą miarą wkładu projektu w opiekę społeczną.

• Perspektywa długoterminowa .Przyjęto długoterminową perspektywę, od minimum 10 do maksymalnie 30 lat lub więcej, w zależności od sektora interwencji. Stąd potrzeba:

- ustawić odpowiedni horyzont czasowy;

- prognozowanie przyszłych kosztów i korzyści (z perspektywą);

- przyjąć odpowiednie stopy dyskontowe w celu obliczenia wartości bieżącej przyszłych kosztów i korzyści;

- brać pod uwagę niepewność, oceniając ryzyko projektu.

Chociaż tradycyjnie główny wniosek dotyczy oceny projektu w fazie ex-ante , CBA można również wykorzystać w środkach masowego przekazu i ocenie ex post ¹⁰ .

• Obliczanie wskaźników efektywności ekonomicznej wyrażonych w kategoriach pieniężnych.CBA opiera się na zestawie

z góry określone cele projektu, dając wartość pieniężną wszystkim pozytywnym (korzyści) i negatywnym (kosztom) dobrostanowi interwencji. Wartości te są dyskontowane, a następnie sumowane w celu obliczenia całkowitej korzyści netto. Ogólna wydajność projektu mierzona jest za pomocą wskaźników, a mianowicie ekonomicznej wartości bieżącej netto (ENPV) wyrażonej wartościami pieniężnymi oraz ekonomicznej stopy zwrotu (ERR), umożliwiającej porównywalność i ranking dla konkurencyjnych projektów lub alternatyw.

• Podejście mikroekonomiczne.CBA jest zazwyczaj podejściem mikroekonomicznym, umożliwiającym ocenę wpływu projektu na społeczeństwo jako całość poprzez obliczenie wskaźników efektywności ekonomicznej, a tym samym ocenę przewidywanych zmian w dobrostanie. Podczas gdy bezpośrednie zatrudnienie lub zewnętrzne efekty środowiskowe realizowane przez projekt znajdują odzwierciedlenie w ENPV, pośrednie (tj. Na rynkach wtórnych) i szersze skutki (tj. Na fundusze publiczne, zatrudnienie, rozwój regionalny itp.) Powinny zostać wykluczone. Dzieje się tak z dwóch głównych powodów:

- najbardziej pośrednie i / lub szersze efekty są zwykle przekształcanymi, redystrybuowanymi i skapitalizowanymi formami bezpośrednich efektów; w związku z tym potrzeba ograniczenia potencjału podwójnego liczenia świadczeń;

- pozostaje niewielka praktyka w zakresie przełożenia ich na solidne techniki oceny projektów, a zatem potrzeba uniknięcia analizy opiera się na założeniach, których wiarygodność jest trudna do sprawdzenia.

Zaleca się jednak przedstawienie jakościowego opisu tych skutków w celu lepszego wyjaśnienia wkładu projektu w realizację celów polityki regionalnej UE. ¹¹

• Podejście inkrementalne .CBA porównuje scenariusz z projektem z scenariuszem scenariusza alternatywnego

bez projektu. Inkrementalne podejście wymaga:

- scenariusz alternatywny definiuje się jako sytuację, w której nie byłoby projektu. W tym scenariuszu prognozuje się wszystkie przepływy pieniężne związane z operacjami w obszarze projektu dla każdego roku w trakcie trwania projektu. W przypadkach, gdy projekt składa się z całkowicie nowego zasobu, np. Nie istnieje wcześniejsza usługa lub infrastruktura, scenariusz bez projektu to taki, w którym nie ma żadnych operacji. W przypadku inwestycji mających na celu ulepszenie już istniejącego obiektu, powinien on obejmować koszty i przychody / korzyści związane z obsługą i utrzymaniem usługi na poziomie, który nadal jest możliwy do zrealizowania ( Business As Usual ¹² (BAU) ) lub nawet niewielkimi inwestycjami adaptacyjnymi które zostały zaprogramowane tak czy inaczej ( do minimum ¹³ ).W szczególności, w stosownych przypadkach, zaleca się przeprowadzenie analizy historycznych przepływów pieniężnych promotora (co najmniej w ciągu ostatnich trzech lat) jako podstawy prognoz. Wybór między BAU lub minimum do zrobienia jako scenariuszem kontrfaktycznym powinien być dokonywany indywidualnie dla każdego przypadku, na podstawie dowodów na temat najbardziej wykonalnej i prawdopodobnej sytuacji. Jeżeli istnieje niepewność, scenariusz BAU przyjmuje się z reguły. Jeśli do-minimum zostanie użyte jako scenariusz alternatywny, scenariusz ten powinien być zarówno wykonalny, jak i wiarygodny, a nie powodować nadmiernych i nierealistycznych dodatkowych korzyści lub kosztów. Jak pokazano w ramce poniżej, dokonany wybór może mieć istotne znaczenie dla wyników analizy;

- po drugie, prognozy przepływów pieniężnych są dokonywane dla sytuacji z proponowanym projektem. Uwzględnia to wszystkie inwestycje, koszty finansowe i ekonomiczne oraz korzyści wynikające z projektu. W przypadku wcześniej istniejącej infrastruktury zaleca się przeprowadzenie analizy historycznych kosztów i przychodów beneficjenta (co najmniej trzy poprzednie lata) jako podstawy dla prognoz finansowych scenariusza z osobna i jako punkt odniesienia dla scenariusz bez projektu, w przeciwnym razie analiza przyrostowa jest bardzo podatna na manipulację;

- w końcu CBA uwzględnia jedynie różnicę między przepływami pieniężnymi w projekcie ze scenariuszem alternatywnym a scenariuszem alternatywnym. Wskaźniki wyników finansowych i gospodarczych są obliczane wyłącznie na podstawie przyrostowych przepływów pieniężnych ¹⁴ .

W dalszej części rozdziału przedstawiono koncepcyjne ramy standardowego CBA ¹⁵ , tj. "Etapy" oceny projektu, wzbogacone o fokusy, przykłady dydaktyczne lub skróty, przedstawione w ramkach, aby ułatwić zrozumienie i praktyczne zastosowanie proponowanych kroków. Na końcu każdej sekcji zilustrowano również przegląd dobrych praktyk i typowych błędów wynikających z literatury empirycznej, ocen ex post i doświadczeń zdobytych w ramach dużych projektów finansowanych w okresie programowania 2007-2013.Lista kontrolna, która może być użyta jako przydatne narzędzie do sprawdzania jakości CBA, zamyka rozdział. ^{11 12 13 14 15}

WYBÓR SCENARIUSZA KONTRASTYCZNEGO

Poniższy przykład, dostosowany z EBI (2013) ¹⁶ , ilustruje kwestię wykonania projektu w odniesieniu do scenariusza wybranego jako scenariusz alternatywny.

Proponowany projekt, który polega na odnowie i rozbudowie istniejącej zdolności przepustowej infrastruktury, obejmuje zainwestowanie 450 milionów euro i przyniesie korzyści rosnące o 5% rocznie. Scenariusz "zrób minimum", który polega jedynie na odnowie istniejącej mocy, wymaga zainwestowania 30 milionów euro, a następnie stałych korzyści. BAU nie wiąże się z żadną inwestycją, co z kolei wpłynie na wielkość produkcji, którą może wytworzyć zakład, powodując spadek korzyści netto w wysokości 5% rocznie.

Jak pokazano poniżej, wyniki CBA zmieniają się znacząco, jeśli różne scenariusze zostaną przyjęte jako scenariusz alternatywny. Porównując proponowany projekt ze scenariuszem "do minimum", ERR wynosi 3%. Jeżeli BAU zostanie przyjęte jako odniesienie, ERR wzrośnie do 6%. W związku z tym każdy wybór powinien być należycie uzasadniony przez promotora projektu na podstawie jasnych dowodów dotyczących najbardziej realnej sytuacji, jaka miałaby miejsce w przypadku braku projektu.

Źródło: EBI (2013)

2.2 Kroki oceny projektu

Standardowe CBA składa się z siedmiu kroków:

1.    Opis kontekstu

2.    Definicja celów

3.    Identyfikacja projektu

4.    Techniczna wykonalność i zrównoważony rozwój środowiska

5.    Analiza finansowa

6.    Analiza ekonomiczna

7.    Ocena ryzyka.

Poniższe sekcje ilustrują szczegółowo zakres każdego kroku.

Rysunek 2.1 Etapy oceny

Źródło: Autorzy

2.3 Opis kontekstu

Pierwszym krokiem oceny projektu jest opisanie kontekstu społecznego, gospodarczego, politycznego i instytucjonalnego, w którym projekt będzie realizowany.Kluczowe cechy, które należy opisać, dotyczą:

• warunki społeczno-ekonomiczne kraju / regionu, które są istotne dla projektu, w tym np. Dynamika demograficzna, oczekiwany wzrost PKB, warunki na rynku pracy, tendencja bezrobocia itp .;

• aspekty polityczne i instytucjonalne, w tym istniejące polityki gospodarcze i plany rozwoju, organizacja i zarządzanie usługami, które mają być zapewniane / rozwijane w ramach projektu, a także zdolność i jakość zaangażowanych instytucji;

• bieżące wyposażenie infrastruktury i świadczenie usług, w tym wskaźniki / dane dotyczące zasięgu i jakości świadczonych usług, bieżące koszty operacyjne oraz taryfy / opłaty / opłaty płacone przez użytkowników, jeśli takie istnieją; ¹⁷ ;

• inne informacje i statystyki, które są istotne dla lepszego zakwalifikowania kontekstu, na przykład, istnienie problemów środowiskowych, organów ochrony środowiska, które mogą być zaangażowane, itp .;

• postrzeganie i oczekiwania ludności w stosunku do świadczonej usługi, w tym, w stosownych przypadkach, stanowiska przyjęte przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego.

Prezentacja kontekstu ma zasadnicze znaczenie dla prognozowania przyszłych trendów, szczególnie w zakresie analizy popytu .W rzeczywistości możliwość uzyskania wiarygodnych prognoz dotyczących użytkowników, korzyści i kosztów często zależy od dokładności oceny warunków makroekonomicznych i społecznych w regionie. W tym względzie oczywistym zaleceniem jest sprawdzenie, czy przyjęte założenia, na przykład dotyczące PKB lub wzrostu demograficznego, są zgodne z danymi dostarczonymi w odpowiednim PO lub innych planach sektorowych i / lub regionalnych państwa członkowskiego.

Ćwiczenie to ma również na celu sprawdzenie, czy projekt jest odpowiedni do kontekstu, w którym ma on miejsce. Każdy

Projekt jest zintegrowany z wcześniej istniejącymi systemami z własnymi regułami i funkcjami, a to jest nieuchronna złożoność, której nie można lekceważyć. Inwestycje służące zapewnieniu obywatelom usług mogą osiągnąć swoje cele poprzez integrację nowych lub odnowionych obiektów z już istniejącą infrastrukturą. Partnerstwo z różnymi zainteresowanymi stronami uczestniczącymi w systemie jest zatem koniecznością. Również dobra polityka gospodarcza, instytucje wysokiej jakości i silne zaangażowanie polityczne mogą pomóc we wdrażaniu projektów i zarządzaniu nimi oraz w osiągnięciu większych korzyści. W skrócie, inwestycje są łatwiejsze do przeprowadzenia tam, gdzie kontekst jest korzystniejszy. Z tego powodu specyficzne cechy kontekstu muszą zostać wzięte pod uwagę, poczynając od etapu projektu i oceny. W niektórych przypadkach konieczne mogą być ulepszenia w ramach struktury instytucjonalnej, aby zapewnić odpowiednią wydajność projektu.

2.4 Definicja celów

Drugi etap oceny projektu ma na celu określenie celów projektu.

Z analizy wszystkich elementów kontekstowych wymienionych w poprzedniej sekcji należy ocenić regionalne i / lub sektorowe potrzeby, które mogą być przedmiotem projektu, zgodnie ze strategią sektorową przygotowaną przez państwa członkowskie i zaakceptowaną przez Komisję Europejską. Cele projektu należy następnie zdefiniować w wyraźny sposób w stosunku do potrzeb ¹⁸ . Innymi słowy, ocena potrzeb opiera się na opisie kontekstu i stanowi podstawę definicji celu.

O ile to możliwe, cele powinny być kwantyfikowane za pomocą wskaźników i ukierunkowane ¹⁹ , zgodnie z zasadą ukierunkowania na wyniki polityki spójności. Mogą one dotyczyć, na przykład, poprawy jakości produktu, lepszego dostępu do usługi, zwiększenia istniejącej mocy itd. Szczegółowa ilustracja typowych celów dla sektora znajduje się w rozdziałach od trzeciego do siódmego.

Jasna definicja celów projektu jest konieczna, aby:

• zidentyfikować efekty projektu, które będą dalej oceniane w AKK . Określenie efektów powinno być powiązane z celami projektu, aby zmierzyć wpływ na dobrostan.Im jaśniejsze określenie celów, tym łatwiejsza identyfikacja projektu i jego efekty. Cele są bardzo istotne dla AKK, które powinny ujawnić, w jakim stopniu są one spełnione;

• zweryfikować trafność projektu .Należy przedstawić dowody, że uzasadnienie projektu odpowiada priorytetowi danego terytorium. Osiąga się to poprzez sprawdzenie, czy projekt przyczynia się do osiągnięcia celów polityki UE i krajowych / regionalnych długoterminowych planów rozwoju w danym sektorze pomocy. Odniesienie do tych planów strategicznych powinno wykazać, że problemy są rozpoznawane i że istnieje plan ich rozwiązania.

Tam, gdzie to możliwe, należy wyraźnie określić związek ilościowy lub, względnie lepiej, względny wkład celów projektu w osiągnięcie konkretnych celów PO. Identyfikacja taka umożliwi także powiązanie celów projektu z systemem monitorowania i oceny. Jest to szczególnie ważne w przypadku zgłaszania postępów dużych projektów w rocznych sprawozdaniach z realizacji, zgodnie z wymogami art. 111 (Sprawozdania z realizacji celu "Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia") rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. Ponadto, zgodnie z najnowszym opracowaniem polityki europejskiej i strukturalnej

Fundusze inwestycyjne (ESI), promotor powinien także pokazać, w jaki sposób i do jakiego stopnia projekt przyczyni się do osiągnięcia celów każdego krajowego lub regionalnego programu sektorowego.

2.5 Identyfikacja projektu

W sekcji 1.2 przedstawiono podstawę prawną do zdefiniowania projektu. Tutaj opracowywane są niektóre kwestie analityczne związane z identyfikacją projektu. W szczególności projekt jest jasno określony, gdy:

• elementy fizyczne i działania, które zostaną wdrożone w celu dostarczenia danego dobra lub usługi, oraz w celu osiągnięcia dobrze określonego zestawu celów, składają się z samowystarczalnej jednostki analizy;

• zidentyfikowano organ odpowiedzialny za wdrożenie (często określany jako "promotor projektu" lub "beneficjent") oraz przeanalizowano jego możliwości techniczne, finansowe i instytucjonalne; i

• obszar oddziaływania, ostateczni beneficjenci i wszystkie odpowiednie zainteresowane strony są należycie zidentyfikowane ("kto ma legitymację?").

2.5.1 Elementy fizyczne i działania

Projekt jest zdefiniowany jako "seria prac, działań lub usług mających na celu osiągnięcie nierozerwalnego zadania o ściśle określonym charakterze gospodarczym lub technicznym, który jasno określa cele" (art. 100 (treść) rozporządzenia (UE) nr 1303 / 2013). Te prace, działania lub usługi powinny odgrywać zasadniczą rolę w osiąganiu wcześniej zdefiniowanych celów. Opis rodzaju infrastruktury (linia kolejowa, elektrownia, sieć szerokopasmowa, oczyszczalnia ścieków itp.), Rodzaj interwencji (nowa konstrukcja, modernizacja, modernizacja itp.), Świadczona usługa (ruch towarowy, miejskie gospodarowanie odpadami stałymi , dostęp do łączy szerokopasmowych dla przedsiębiorstw, działalność kulturalna itp.) oraz lokalizacja powinna być zapewniona w celu zdefiniowania działań projektu.

Pod tym względem kluczowym aspektem jest to, że ocena musi skupiać się na całym projekcie jako samowystarczalnej jednostce analitycznej , co oznacza, że ​​żadna istotna cecha czy element nie pozostaje poza zakresem oceny (niedostateczna ocena).Na przykład, jeśli nie ma dróg łączących do dostawy odpadów, nowe składowisko nie będzie działać. W takim przypadku zarówno składowiska, jak i drogi łączące należy traktować jako unikalny projekt. Zasadniczo projekt można zdefiniować jako samowystarczalny pod względem technicznym, jeżeli możliwe jest stworzenie funkcjonalnie kompletnej infrastruktury i uruchomienie usługi bez zależności od innych nowych inwestycji. Jednocześnie należy unikać uwzględniania w projekcie elementów, które nie są niezbędne do świadczenia danej usługi (nadmierne skalowanie).

Zastosowanie tej zasady wymaga:

• podziały projektu z powodów finansowych, administracyjnych lub inżynierskich nie są właściwymi obiektami oceny ("połowa mostu nie jest mostem"). Typowym przykładem może być prośba o wsparcie finansowe UE na pierwszą fazę inwestycji, której sukces zależy od ukończenia projektu jako całości. Lub wniosek o wsparcie finansowe UE tylko dla części projektu, ponieważ pozostałe będą finansowane przez innych sponsorów. W takich przypadkach cała inwestycja powinna być rozważana w CBA. Ocena powinna koncentrować się na wszystkich częściach logicznie powiązanych z osiągnięciem celów, niezależnie od tego, jaki jest cel unijnej pomocy.

• wzajemnie powiązane, ale względnie samodzielne komponenty, których koszty i korzyści są w dużej mierze niezależne, powinny być oceniane niezależnie .Czasami projekt składa się z kilku powiązanych ze sobą elementów. Na przykład budowa zielonego obszaru parkowego obejmującego gospodarowanie odpadami stałymi i obiekty rekreacyjne. Ocena takiego projektu obejmuje, po pierwsze, rozważenie każdego komponentu niezależnie, a po drugie, ocenę możliwych kombinacji komponentów. Pomiar korzyści ekonomicznych poszczególnych komponentów projektu jest szczególnie istotny w kontekście dużych, wieloaspektowych projektów (patrz ramka poniżej). Ogólnie projekty te mogą przynieść dodatnią korzyść ekonomiczną netto (tj. Dodatnią wartość ENPV). Jednak ta pozytywna ENPV może zawierać jeden lub więcej elementów projektu, które mają ujemną wartość ENPV. Jeśli ten komponent nie jest integralną częścią całego projektu, wyłączenie go zwiększy wartość ENPV dla pozostałej części projektu.

• przyszłe planowane inwestycje powinny być brane pod uwagę w CBA, jeśli mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia działania pierwotnej inwestycji. Na przykład, w przypadku oczyszczania ścieków, zwiększenie wydajności pierwotnego zakładu należy uwzględnić w pewnym momencie cyklu życia projektu, jeżeli jest to konieczne w celu spełnienia oczekiwanego wzrostu populacji, w celu dalszego oryginalne cele projektu.

IDENTYFIKACJA PROJEKTU: PRZYKŁADY

Głównym motorem poprawy linii kolejowej jest jej elektryfikacja w celu poprawy jej działania i integracji z elektryfikowaną siecią.Biorąc pod uwagę, że prace budowlane spowodują pewne zakłócenia w działaniu, projekt obejmuje inne działania na linii, takie jak ulepszenia w zakresie trasowania, rekonstrukcja toru i przyjęcie systemu sygnalizacji ERMTS. CBA powinna brać pod uwagę wszystkie te inwestycje i ich skutki.

Pomoc UE ​​może zostać zaprojektowana w celu współfinansowania reorganizacji niektórych podsieci wody w ramach szerszej interwencji finansowanej z kilku sponsorów i dotyczącej całej sieci wodociągowej gminy.Większą interwencję należy uznać za jednostkę analizy.

System zintegrowanej regeneracji środowiska, który przewiduje budowę kilku oczyszczalni ścieków i instalację rurociągów ściekowych i przepompowni w różnych gminach, można uznać za jeden zintegrowany projekt, jeżeli pojedyncze elementy są integralną częścią osiągnięcia ekologicznej regeneracji obszar oddziaływania.

W kontekście rozwoju miejskiego rehabilitacja murów miejskich i ulic w historycznym centrum miasta powinna być oceniana niezależnie od rekultywacji i adaptacji budynków do działalności komercyjnej na tym samym obszarze.

2.5.2 Organ odpowiedzialny za realizację projektu

Właściciel projektu, tj. Organ odpowiedzialny za realizację projektu, powinien zostać zidentyfikowany i opisany pod względem zdolności technicznych, finansowych i instytucjonalnych .Zdolność techniczna odnosi się do odpowiednich zasobów kadrowych i wiedzy personelu dostępnej w organizacji promotora projektu i przydzielonej do projektu w celu zarządzania jego wdrażaniem i późniejszą eksploatacją. W przypadku potrzeby zatrudniania dodatkowego personelu należy przedstawić dowody, że nie istnieją żadne ograniczenia, aby znaleźć niezbędne umiejętności na lokalnym rynku pracy. Zdolność finansowa odnosi się do sytuacji finansowej podmiotu, który powinien wykazać, że jest w stanie zagwarantować odpowiednie finansowanie zarówno podczas wdrażania, jak i operacji. Jest to szczególnie ważne, gdy oczekuje się, że projekt będzie wymagał znacznego napływu środków pieniężnych z tytułu kapitału obrotowego lub innych zaburzeń równowagi finansowej (np. Pożyczka średnio- i długoterminowa, cykl rozliczeń podatku VAT itp.). Zdolność instytucjonalna odnosi się do wszystkich ustaleń instytucjonalnych potrzebnych do wdrożenia i obsługi projektu [np. Utworzenie Jednostki Wdrażania Projektu (PIU)], w tym kwestie prawne i umowne dotyczące licencjonowania projektów. Tam, gdzie jest to konieczne, może być konieczne przewidzenie i uwzględnienie w projekcie specjalnej zewnętrznej pomocy technicznej.

W przypadku, gdy właściciel infrastruktury i jej operator są różni, należy opisać przedsiębiorstwo operacyjne lub agencję, które będą zarządzać infrastrukturą (jeżeli jest już znana) i jej status prawny, kryteria stosowane przy jej wyborze oraz ustalenia umowne przewidziane między partnerami, w tym należy zapewnić mechanizmy finansowania (np. pobieranie opłat celnych / opłat za usługi, obecność subsydiów publicznych).

2.5.3 Kto stoi

Po opisaniu działań projektu i organu odpowiedzialnego za realizację projektu należy zdefiniować granice analizy. Obszar terytorialny, na który wpływ mają efekty projektu, definiowany jest jako obszar oddziaływania .Może to być lokalny, regionalny lub krajowy (lub nawet unijny) interes, w zależności od wielkości i zakresu inwestycji, oraz zdolność efektów do rozwinięcia. Mimo że należy unikać uogólnień, projekty zwykle należące do niektórych sektorów mają wspólny zakres efektów. Na przykład inwestycje transportowe, takie jak nowa autostrada (to samo zwykle nie dotyczy transportu miejskiego), nawet jeśli są wdrażane w ramach regionalnych, powinny być analizowane z szerszej perspektywy, ponieważ zazwyczaj stanowią część zintegrowanej sieci, która może wykraczać poza geograficzny zakres analizy. To samo można powiedzieć o elektrowni obsługującej wyznaczone terytorium, ale należącej do szerszego systemu. Natomiast projekty zaopatrzenia w wodę i gospodarowania odpadami są częściej przedmiotem zainteresowania lokalnego. Jednak wszystkie projekty muszą uwzględniać szerszą perspektywę, jeśli chodzi o kwestie środowiskowe związane z emisją CO ₂ i innymi gazami cieplarnianymi (GHG), mającymi wpływ na zmiany klimatu, które są z natury nielokalne.

Dobry opis obszaru oddziaływania wymaga identyfikacji końcowych beneficjentów projektu , tj. Populacji, która odnosi korzyści bezpośrednio z projektu.Mogą to być na przykład użytkownicy autostrad, gospodarstwa domowe narażone na ryzyko naturalne, firmy korzystające z parku naukowego itp. Zaleca się wyjaśnienie, jakiego rodzaju korzyści będą przysługiwać, oraz ich ilościowe określenie w jak największym stopniu. Identyfikacja końcowych beneficjentów powinna być zgodna z założeniami analizy popytu (zob. Sekcja 2.7.1).

Ponadto należy opisać wszystkie instytucje publiczne i prywatne, na które projekt ma wpływ. Duże inwestycje w infrastrukturę zwykle nie dotyczą tylko producenta i bezpośrednich odbiorców usługi, ale mogą generować większe efekty (lub "reakcje") np. Na partnerów, dostawców, konkurentów, administracje publiczne, społeczności lokalne itp. Na przykład w W przypadku szybkich pociągów łączących dwa duże miasta, społeczności lokalne wzdłuż układu pociągu mogą mieć negatywny wpływ na środowisko, natomiast korzyści z projektu są gromadzone przez mieszkańców większych obszarów. Określenie "kto ma legitymację" powinno uwzględniać wszystkie zainteresowane strony, na które znaczny wpływ mają koszty i korzyści projektu.Aby uzyskać bardziej szczegółową dyskusję na temat integracji efektów dystrybucji w CBA, zobacz punkt 2.9.11.

2.6 Techniczna wykonalność i równowaga środowiskowa

Techniczna wykonalność i równowaga środowiskowa należą do elementów informacji, które należy dostarczyć w ramach wniosku o finansowanie dużych projektów (art. 101 (Informacje niezbędne do zatwierdzenia dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013). Chociaż obie analizy formalnie nie są częścią CBA, ich wyniki muszą być zwięźle raportowane i wykorzystywane jako główne źródło danych w ramach AKK (patrz tab.). Należy podać szczegółowe informacje na temat:

• analiza popytu;

• analiza opcji;

• względy dotyczące środowiska i zmiany klimatu;

• projekt techniczny, kosztorysy i harmonogram realizacji.

Poniżej przedstawiono przegląd kluczowych informacji, które należy podsumować w AKK, w celu zrozumienia ogólnego uzasadnienia poszukiwanego rozwiązania projektowego. Chociaż są przedstawiane kolejno, powinny być postrzegane jako część zintegrowanego procesu przygotowania projektu, w którym każda informacja i analiza zasilają się nawzajem w ćwiczenie wzajemnego uczenia się (patrz tab.).

TIMING CBA: PROCES POSTĘPOWANIA

Zasady CBA powinny zostać przyjęte w procesie projektowania projektu tak szybko, jak to możliwe. CBA należy rozumieć jako ciągłe, interdyscyplinarne ćwiczenie wykonywane podczas przygotowania projektu równolegle z innymi względami technicznymi i środowiskowymi. Warunkiem wstępnym CBA proponowanego rozwiązania projektowego jest jednak sfinalizowanie szczegółowej analizy popytu i dostępności szacunków kosztów inwestycji i eksploatacji oraz zarządzania (O & M), w tym kosztów środków łagodzących środowisko i środków dostosowawczych. Są one oparte na wstępnym projekcie projektu, będącym centralnym elementem "technicznego" studium wykonalności i OOŚ.

Nie musi to oznaczać, że analitycy odpowiedzialni za przygotowanie CBA powinni rozpocząć pracę po zakończeniu przez inżynierów wstępnego projektu technicznego i dostarczeniu szacunków kosztów, ale raczej równolegle. W rzeczywistości analitycy przygotowujący CBA powinni przyjąć od początku interdyscyplinarne podejście do przygotowania projektu i zazwyczaj biorą udział w wstępnych, uproszczonych analizach kosztów i korzyści dotyczących porównań różnych opcji technicznych i środowiskowych. Ich zaangażowanie w przygotowywanie analizy popytu i analizy opcji jest przydatne (i często decydujące) w osiąganiu najlepszych rezultatów projektu.

Po zidentyfikowaniu optymalnego rozwiązania projektu, CBA na pełną skalę zwykle wykonuje się pod koniec wstępnego etapu projektowania. Celem jest potwierdzenie planistom / projektantom / projektantom odpowiedniego i ekonomicznego komfortu proponowanego rozwiązania w celu osiągnięcia założonych wcześniej celów projektu. Wyniki analizy kosztów i korzyści na pełną skalę, oparte na najnowszych szacunkach kosztów, zostaną przedstawione we wniosku UE o współfinansowanie.

2.6.1 Analiza popytu

Analiza popytu wskazuje na potrzebę inwestycji poprzez ocenę:

• bieżące zapotrzebowanie (na podstawie statystyk dostarczonych przez dostawców usług / organy nadzorujące / ministerstwa / krajowe i regionalne urzędy statystyczne dla różnych rodzajów użytkowników);

• przyszły popyt (oparty na wiarygodnych modelach prognozowania popytu, uwzględniających prognozy makro- i społeczno-gospodarcze, alternatywne źródła podaży, elastyczność popytu na odpowiednie ceny i dochody itp.) Zarówno w scenariuszach zi bez. projekt.

Obie kwantyfikacje są niezbędne do sformułowania prognoz zapotrzebowania, w tym generowanego / indukowanego popytu tam, gdzie to właściwe ²¹ , oraz zaprojektować projekt o odpowiedniej zdolności produkcyjnej. Na przykład konieczne jest zbadanie, która część zapotrzebowania na usługi publiczne, transport kolejowy lub usuwanie odpadów może zostać zaspokojona przez projekt. Hipotezy dotyczące popytu powinny być testowane poprzez analizę warunków obecnej i przyszłej podaży, na które mogą wpływać działania niezależne od projektu.

Szczegółowa dyskusja na temat głównych czynników wpływających na popyt, metod i wyników analizy popytu w różnych obszarach interwencji, patrz rozdziały od trzeciej do siódmej.

PROJEKTY NALEŻĄCE DO WIĘKSZYCH SIECI TRANSGRANICZNYCH

Szczególną uwagę należy zwrócić na określenie, czy rozważany projekt należy do sieci. Dotyczy to w szczególności infrastruktury transportowej i energetycznej, które zawsze stanowią część sieci, ale także projektów teleinformatycznych i telekomunikacyjnych.

Kiedy projekty należą do sieci, ich popyt (aw konsekwencji ich wyniki finansowe i gospodarcze) jest pod silnym wpływem problemów wzajemnej zależności (projekty mogą konkurować ze sobą lub być komplementarne) i dostępności (łatwość dotarcia do obiektu).

Niektóre techniki (np. Modele regresji wielokrotnej, ekstrapolacje trendów, wywiady z ekspertami itp.) Mogą być wykorzystywane do prognozowania popytu, w zależności od dostępnych danych, zasobów, które można poświęcić szacunkom i zaangażowanemu sektorowi. Wybór najbardziej odpowiedniej techniki zależeć będzie, między innymi, od charakteru towaru lub usługi, właściwości rynku i wiarygodności dostępnych danych. W niektórych przypadkach, np. W transporcie, wymagane są zaawansowane modele prognostyczne.

Przejrzystość głównych założeń, a także głównych parametrów, wartości, trendów i współczynników wykorzystywanych w procesie prognozowania to sprawy o dużym znaczeniu dla oceny dokładności szacunków. Należy również jasno sformułować założenia dotyczące zmian polityki i ram prawnych, w tym norm i standardów. Ponadto wszelka niepewność w przewidywaniu przyszłego popytu musi zostać jasno określona i odpowiednio potraktowana w ramach analizy ryzyka (zob. Sekcja 2.10). Metoda zastosowana do prognozowania, źródło danych i hipotezy robocze muszą być jasno wyjaśnione i udokumentowane w celu ułatwienia zrozumienia spójności i realizmu prognoz. Nawet informacje na temat zastosowanych modeli matematycznych, narzędzi, które je wspierają i ich kwalifikacji, są podstawowymi elementami przejrzystości.

2.6.2 Analiza opcji

Podejmowanie projektu wiąże się z jednoczesną decyzją o niepodejmowaniu żadnej z pozostałych wykonalnych opcji. Dlatego w celu oceny technicznego, ekonomicznego i środowiskowego komfortu projektu należy rozważyć odpowiedni zakres opcji w celu porównania.

W związku z tym zaleca się podjęcie na pierwszym etapie analizy opcji strategicznych , zwykle przeprowadzanej na etapie wstępnej oceny wykonalności, która może wymagać przeprowadzenia analizy wielu kryteriów (patrz tab.).Podejście do wyboru opcji powinno wyglądać następująco:

• ustalić listę alternatywnych strategii dla osiągnięcia zamierzonych celów;

• przeglądać zidentyfikowaną listę pod kątem pewnych kryteriów jakościowych, np. Analiza wielokryterialna oparta na zestawie ocen ²² i określić najbardziej odpowiednią strategię.

OPCJE STRATEGICZNE: PRZYKŁADY

- Różne trasy lub czas budowy w projektach transportowych (drogi / szyny).

- Scentralizowane lub zdecentralizowane systemy projektów zaopatrzenia w wodę lub oczyszczania ścieków.

- Nowa główna magistrala grawitacyjna i nowa oczyszczalnia ścieków w porównaniu ze stacją pomp i rurociągami ciśnieniowymi, które pompują ścieki w kierunku istniejącej oczyszczalni, ale o wydajności, która musi zostać zwiększona;

- Różne lokalizacje dla scentralizowanego składowiska odpadów w regionalnym projekcie gospodarki odpadami.

- Modernizacja starej elektrowni lub budowa nowej.

- Różne ustawienia obciążenia szczytowego dla dostaw energii.

- Budowa podziemnych magazynów gazu vs. nowy terminal LNG.

- Duże struktury szpitalne zamiast szerszej oferty usług zdrowotnych za pośrednictwem lokalnych klinik.

- Możliwe ponowne wykorzystanie istniejącej infrastruktury (np. Kanały, słupy, sieci kanalizacyjne) lub ewentualne wspólne rozmieszczenie z innymi sektorami (energia, transport) w celu zmniejszenia kosztów projektów wdrażania sieci szerokopasmowych ^{23 24 25 26} .

- Różne zamówienia (klasyczne zamówienia publiczne a PPP) i metody pobierania opłat przez użytkowników w przypadku dużych infrastruktur.

Po zidentyfikowaniu opcji strategicznej porównanie konkretnych rozwiązań technologicznych zwykle przeprowadza się na etapie wykonalności.W niektórych okolicznościach warto rozważyć, jako pierwszą opcję technologiczną, rozwiązanie "zrób minimum". Jak wspomniano, zakłada to poniesienie pewnych nakładów inwestycyjnych, na przykład na częściową modernizację istniejącej infrastruktury, poza bieżące koszty operacyjne i koszty utrzymania. W związku z tym opcja ta obejmuje pewną kwotę kosztów niezbędnych ulepszeń, aby uniknąć pogorszenia infrastruktury lub sankcji ²⁴ . Należy również rozważyć synergie w zakresie wdrażania infrastruktury (np. Transport / energia i szybka infrastruktura szerokopasmowa), mając na uwadze lepsze wykorzystanie funduszy publicznych, większy wpływ społeczno-gospodarczy i mniejszy wpływ na środowisko.

Po zidentyfikowaniu wszystkich potencjalnych rozwiązań technologicznych, również w kontekście procedur oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ) / Strategicznej oceny środowiskowej (SOOŚ) i ich wyników (zob. Następny akapit), należy je ocenić, a optymalne rozwiązanie wybrać jako przedmiotem oceny finansowej i ekonomicznej. Stosuje się następujące kryteria:

• jeśli różne alternatywy mają taki sam, unikalny, obiektywny charakter (np. W przypadku projektów opartych na zgodności z wcześniej ustalonymi celami lub celami polityki) i podobnych efektów zewnętrznych, wybór może opierać się na rozwiązaniu najmniej kosztowym ²⁵ na jednostkę wyprodukowanego produktu;

• jeżeli rezultaty i / lub efekty zewnętrzne, w szczególności wpływ na środowisko, są różne w różnych opcjach (zakładając, że wszystkie mają ten sam cel), zaleca się przeprowadzenie uproszczonej AKK dla wszystkich głównych opcji w celu wyboru najlepszej alternatywy.Uproszczona analiza kosztów i korzyści zazwyczaj oznacza skoncentrowanie się na pierwszych kwalifikowanych szacunkach popytu i wstępnych szacunkach kluczowych parametrów finansowych i gospodarczych, w tym kosztów inwestycji i kosztów operacyjnych, głównych bezpośrednich korzyści i kosztów zewnętrznych ²⁶ . Obliczenia wskaźników efektywności finansowej i ekonomicznej w uproszczonej AKK muszą być dokonywane, jak zwykle, za pomocą techniki przyrostowej.

Kryteria brane pod uwagę przy wyborze najlepszego rozwiązania, z rankingiem ich znaczenia i metody zastosowanej w ocenie, zawsze będą przedstawiane przez promotora projektu jako uzasadnienie dla wybranej opcji.

2.6.3. Uwarunkowania dotyczące środowiska i zmiany klimatu

Niektóre wymagania dotyczące zrównoważenia środowiskowego projektu powinny być spełniane równolegle z względami technicznymi i przyczyniać się do wyboru najlepszego wariantu projektu.

W szczególności promotor projektu musi wykazać, w jakim stopniu projekt: a) przyczynia się do osiągnięcia celów w zakresie efektywnego gospodarowania zasobami i zmiany klimatu na 2020 r .; b) jest zgodny z dyrektywą w sprawie zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (2004/35 / WE); c) szanuje zasadę "zanieczyszczający płaci", zasadę działania zapobiegawczego i zasadę, że szkody w środowisku powinny być usuwane u źródła; d) jest zgodny z ochroną obszarów Natura 2000 i ochroną gatunków objętych dyrektywą siedliskową (92/43 / EWG) i dyrektywą ptasią (2009/147 / WE); e) jest realizowany w wyniku planu lub programu objętego strategiczną oceną oddziaływania na środowisko (SEA) (2001/42 / WE); f) jest zgodny z dyrektywą Rady 2014/52 / UE w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ) ²⁷ , jak również wszelkie inne przepisy wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Ponadto inwestycje w ochronę środowiska, np. Zaopatrzenie w wodę, ścieki i gospodarowanie odpadami stałymi, muszą być zgodne z innymi dyrektywami sektorowymi, co dokładniej przedstawiono w rozdziale 4.

W razie potrzeby należy przeprowadzić OOŚ w celu zidentyfikowania, opisania i oceny bezpośrednich i pośrednich skutków projektu dla ludzi i środowiska. O ile OOŚ jest formalnie odrębną i niezależną procedurą, jej wyniki należy włączyć do AKK i zachować równowagę przy wyborze ostatecznej opcji projektu. Koszty wszelkich działań związanych z integracją środowiska wynikających z procedury OOŚ (w tym środki ochrony różnorodności biologicznej) są traktowane jako dane wejściowe w ocenie finansowej i ekonomicznej opłacalności projektu. Z drugiej strony korzyści wynikające z takich środków szacuje się, o ile to możliwe, przy wycenie skutków nierynkowych generowanych przez projekt (zob. Sekcja 2.9.8).

Wpływ projektu na klimat, pod względem redukcji emisji gazów cieplarnianych, określa się jako łagodzenie zmiany klimatu i należy go włączyć do OOŚ . Podczas oceny wpływu projektu na klimat należy wziąć pod uwagę następujące źródła emisji:

• bezpośrednie emisje gazów cieplarnianych spowodowane przez budowę, eksploatację i ewentualną likwidację proponowanego projektu, w tym z użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa;

• pośrednie emisje gazów cieplarnianych ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na energię;

• pośrednie emisje gazów cieplarnianych spowodowane przez dodatkowe działania wspierające lub infrastrukturę, które są bezpośrednio związane z realizacją proponowanego projektu (np. Transport, gospodarka odpadami).

Z drugiej strony wpływ zmian klimatycznych na projekt, określany jako adaptacja do zmiany klimatu lub odporność na zmiany klimatu, musi również zostać rozwiązany w trakcie procesu projektowania projektu, gdy jest to konieczne. ²⁸ Zmiana klimatu jest procesem mającym na celu zmniejszenie wrażliwości systemów naturalnych i ludzkich na rzeczywiste lub spodziewane skutki zmiany klimatu.Główne zagrożenia dla aktywów infrastruktury obejmują zniszczenia lub zniszczenia spowodowane ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi, które mogą się nasilić; zatopienie wybrzeży i powódź spowodowane wzrostem poziomu morza; zmiany w wzorcach dostępności wody; oraz wpływ wyższej temperatury na koszty eksploatacji, w tym skutki w klimacie umiarkowanym i / lub wiecznej zmarzlinie ²⁹ Należy zbadać następujące zjawiska:

• fale upałów (w tym wpływ na zdrowie ludzi, uszkodzenia upraw, pożary lasów itp.);

• susze (w tym zmniejszona dostępność i jakość wody oraz zwiększone zapotrzebowanie na wodę);

• ekstremalne opady, powodzie w rzekach i gwałtowne powodzie;

• burze i silne wiatry (w tym uszkodzenia infrastruktury, budynków, upraw i lasów);

• osunięcia ziemi;

• podnoszenie się poziomu mórz, gwałtowne sztormy, erozja wybrzeży i intruzje solne;

• zimne zaklęcia;

• uszkodzenia spowodowane zamarzaniem i odmarzaniem.

Aby wesprzeć odporność na zmiany klimatyczne w inwestycjach w infrastrukturę, Komisja zachęca promotorów projektów do oceny narażenia na ryzyko projektu i podatności na skutki zmiany klimatu. "Wytyczne dla menedżerów projektów: uprzykrzanie klimatu inwestycyjnego wrażliwego" ³⁰ zawiera metodologię systematycznej oceny trwałości i rentowności projektów infrastrukturalnych w zmieniających się warunkach klimatycznych. Niniejsze wytyczne nie mają na celu zastąpienia OOŚ ani AKK, lecz stanowią uzupełnienie istniejących narzędzi oceny projektów i procedur opracowywania.

Koszty i korzyści wynikające z integracji środków łagodzących i adaptacyjnych w projekcie są wykorzystywane w ocenie wyników finansowych i ekonomicznych projektu.

2.6.4 Projekt techniczny, kosztorysy i harmonogram realizacji

Podsumowanie proponowanego rozwiązania projektowego przedstawia się w następujących pozycjach.

• Lokalizacja: opis lokalizacji projektu wraz z ilustracją graficzną (mapa).Dostępność gruntu jest kluczowym aspektem: należy przedstawić dowody, że grunt jest własnością (lub jest dostępny) przez beneficjenta, który ma pełny tytuł do jej użytkowania lub musi zostać zakupiony (lub wynajęty) w procesie przejęcia. W tym ostatnim przypadku należy opisać warunki nabycia. Należy również wyjaśnić proces administracyjny i dostępność odpowiednich zezwoleń na wykonanie robót.

• Projekt techniczny: opis głównych komponentów, przyjętej technologii, standardów i specyfikacji projektowych.Należy podać kluczowe wskaźniki produktu, zdefiniowane jako główne wyprodukowane wielkości fizyczne (np. Kilometry rurociągu, liczba wiaderek, liczba obsadzonych drzew itp.).

• Plan produkcji: opis zdolności przepustowej infrastruktury i oczekiwanego wskaźnika wykorzystania.Te elementy opisują świadczenie usług od strony podaży. Zakres i wielkość projektu należy uzasadnić w kontekście prognozowanego popytu.

• Szacunki kosztów : oszacowanie potrzeb finansowych w zakresie realizacji projektu i operacji są importowane do AKK jako kluczowy wkład do analizy finansowej (zob. Sekcja 2.8).Należy przedstawić dowody, czy szacunki kosztów są szacunkami dla inwestorów, cenami przetargowymi lub kosztami zerwania.

• Harmonogram wdrażania: należy podać realistyczny harmonogram projektu wraz z harmonogramem wdrażania, w tym na przykład wykres Gantta (lub odpowiednik) z planowanymi pracami.Potrzebny jest wystarczający poziom szczegółowości, aby umożliwić ocenę proponowanego harmonogramu.

2.7 Analiza finansowa

2.7.1 Wprowadzenie

Jak określono w art. 101 (Informacje niezbędne do zatwierdzenia dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, w analizie kosztów i korzyści należy uwzględnić analizę finansową, aby obliczyć wskaźniki efektywności finansowej projektu. Analizy finansowe przeprowadzane są w celu:

• ocenić skonsolidowaną rentowność projektu;

• ocenić opłacalność projektu dla właściciela projektu i niektórych kluczowych interesariuszy;

• zweryfikować stabilność finansową projektu, kluczowy warunek wykonalności dla dowolnej typologii projektu;

• nakreślić przepływy pieniężne, które stanowią podstawę do obliczenia kosztów i korzyści społeczno-gospodarczych (patrz sekcja 2.9).

Wpływy gotówkowe i wypływy pieniężne, które należy rozważyć, zostały szczegółowo opisane poniżej. Metody ograniczania wydatków kwalifikowalnych operacji i obliczania pomocy unijnej (z uwzględnieniem potencjału generowania dochodów netto) nie są omawiane w niniejszym przewodniku. Proszę odnieść się do art. 61 (operacje generujące dochód netto po ukończeniu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 i art. 15 (Metoda obliczania zdyskontowanych dochodów netto) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 480/2014.

2.7.2 Metodologia

Metodologia analizy finansowej zastosowana w niniejszym przewodniku jest metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) , zgodnie z sekcją III (Metoda obliczania zdyskontowanych dochodów netto z operacji generujących dochód netto) w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 480/2014.Należy przyjąć następujące zasady:

• W analizie uwzględniane są wyłącznie wpływy i wypływy pieniężne , tj. Amortyzacja, rezerwy, ceny i awarie techniczne oraz inne pozycje księgowe, które nie odpowiadają faktycznym przepływom, są pomijane.

• Analiza finansowa powinna co do zasady być przeprowadzana z punktu widzenia właściciela infrastruktury. Jeżeli w ramach świadczenia usługi użyteczności publicznej właściciel i podmiot gospodarczy nie jest tym samym podmiotem, należy przeprowadzić skonsolidowaną analizę finansową , która wyklucza przepływy pieniężne między właścicielem a operatorem, w celu oceny faktycznej rentowności inwestycji, niezależnie od płatności wewnętrznych.Jest to szczególnie wykonalne, gdy istnieje tylko jeden operator, który świadczy usługę w imieniu właściciela zwykle na podstawie umowy koncesji. ³¹

• Przyjęto odpowiednią stopę dyskonta finansowego (FDR) w celu obliczenia bieżącej wartości przyszłych przepływów pieniężnych.Finansowa stopa dyskontowa odzwierciedla koszt alternatywny kapitału. Praktyczne sposoby szacowania stopy referencyjnej do wykorzystania do dyskontowania są omówione w załączniku I, podczas gdy poniższe pole przypomina o parametrze referencyjnym Komisji Europejskiej sugerowanym dla okresu programowania 2014-2020.

• Prognozy przepływów pieniężnych w ramach projektu powinny obejmować okres odpowiedni do ekonomicznie użytecznego okresu realizacji projektu i jego prawdopodobnych skutków długoterminowych. Liczba lat przewidzianych na prognozy powinna odpowiadać horyzontowi czasowemu projektu (lub okresowi referencyjnemu) .Wybór horyzontu czasowego wpływa na wyniki oceny. W praktyce pomocne jest zatem odniesienie do standardowego wskaźnika referencyjnego, zróżnicowanego według sektorów i opartego na przyjętej na szczeblu międzynarodowym praktyce. Okresy odniesienia proponowane przez Komisję przedstawiono w tabeli 2.1. Wartości te należy uznać za obejmujące okres wdrażania. W przypadku wyjątkowo długich okresów konstrukcyjnych można przyjąć dłuższe wartości.

• Analizę finansową należy zwykle przeprowadzać w cenach stałych (rzeczywistych) , tj. Przy ustalaniu cen na rok bazowy.Wykorzystanie cen bieżących (nominalnych) [tj. Ceny skorygowane o wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI)] oznaczałoby prognozę CPI, która nie wydaje się zawsze konieczna. Gdy przewiduje się inną stopę zmiany cen względnych dla określonych kluczowych pozycji, różnicę tę należy uwzględnić w odpowiednich prognozach przepływów pieniężnych.

Z drugiej strony, gdy jest wielu operatorów, konsolidacja analizy może być niewykonalna. W tym przypadku perspektywa analizy powinna należeć do promotora projektu, właściciela lub operatora, w zależności od typologii inwestycji (patrz na przykład sekcja 3.7.3 w rozdziale Transport).

• Gdy analiza przeprowadzana jest w cenach stałych, FDR będzie wyrażony w wartościach rzeczywistych. Gdy analiza zostanie przeprowadzona po cenach bieżących, zostanie użyty nominalny wskaźnik FDR ³¹ .

• Analiza powinna być przeprowadzona bez podatku VAT , zarówno przy zakupie (koszt), jak i sprzedaży (przychodach), jeżeli jest to możliwe do odzyskania przez promotora projektu.Wręcz przeciwnie, gdy VAT nie podlega zwrotowi, należy go uwzględnić. ³²

• Podatki bezpośrednie (od kapitału, dochodu lub innych) są brane pod uwagę jedynie w celu weryfikacji stabilności finansowej, a nie w obliczaniu finansowej rentowności, która jest obliczana przed odliczeniem podatku. Uzasadnieniem jest uniknięcie złożoności i podatności na podatek od dochodów kapitałowych w różnych okresach i krajach.

FINANSOWA STOPA ZNIŻKI: WE BENCHMARK

Zgodnie z art. 19 (Zdyskontowanie przepływów pieniężnych) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 480/2014 na okres programowania 2014-2020 Komisja Europejska zaleca, aby stopa referencyjna 4% w ujęciu realnym była uważana za parametr referencyjny dla rzeczywisty koszt alternatywny kapitału w długim okresie. Wartości różniące się od wartości odniesienia wynoszącej 4% mogą jednak być uzasadnione na podstawie międzynarodowych tendencji i koniunktur makroekonomicznych, szczególnych warunków makroekonomicznych danego państwa członkowskiego oraz charakteru danego inwestora i / lub sektora. Aby zapewnić spójność między stopami dyskontowymi stosowanymi w przypadku podobnych projektów w tym samym kraju, Komisja zachęca państwa członkowskie do przedstawienia w swoich dokumentach wytycznych własnego wskaźnika referencyjnego dla finansowej stopy dyskontowej, a następnie do konsekwentnego stosowania jej w ocenie projektu na poziomie krajowym.

Tabela 2.1 Okresy referencyjne Komisji Europejskiej według sektorów

Źródło: ZAŁĄCZNIK I do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 480/2014.

Analiza finansowa jest przeprowadzana za pomocą zestawu tabel rozliczeniowych, jak pokazano na rysunku 2.2. oraz w tabeli 2.2, a bardziej szczegółowo w poniższych sekcjach.

Rysunek 2.2 Struktura analizy finansowej

Tabela 2.2 Analiza finansowa w skrócie

* Tylko jeśli są one samofinansowane z przychodów projektu.W przeciwnym razie, jeśli potrzebne są nowe źródła finansowania (kapitał własny lub dług), aby je utrzymać, źródła te muszą być wyświetlane w wypływach w momencie ich wypłaty.

** Dotacje operacyjne nie są uwzględniane w celu uniknięcia podwójnego liczenia z wypływem kosztów operacyjnych.

Źródło: Opracowano na podstawie EC CBA Guide 2008.

2.7.3 Koszt inwestycji, koszty wymiany i wartość końcowa

Pierwszym krokiem w analizie finansowej jest analiza kwoty i podziału na przestrzeni lat całkowitych kosztów inwestycji. Koszty inwestycyjne są klasyfikowane przez:

• Inwestycja początkowa : obejmuje koszty kapitałowe wszystkich środków trwałych (np. Gruntów, budynków budowlanych, maszyn i urządzeń, sprzętu itp.) Oraz środków trwałych (np. Koszty uruchomienia i techniczne, takie jak projektowanie / planowanie, zarządzanie projektem i pomoc techniczna, nadzór budowlany, reklama itp.).W stosownych przypadkach należy również uwzględnić zmiany w kapitale obrotowym netto. Należy wziąć pod uwagę informacje o technicznych studiach wykonalności ³³ i dane do rozważenia to przyrostowe wypłaty gotówki występujące w pojedynczych okresach obrachunkowych (zwykle latach) w celu nabycia różnych rodzajów aktywów (patrz tab.). Podział kosztów na przestrzeni lat powinien być spójny z planowanymi realizacjami fizycznymi i planem realizacji (patrz sekcja 2.7.4) ³⁴ . W stosownych przypadkach inwestycja początkowa obejmuje również koszty związane z ochroną środowiska i / lub łagodzeniem zmiany klimatu podczas budowy, zgodnie z definicją zawartą zazwyczaj w OOŚ lub w innych procedurach oceny.

• Koszty wymiany: uwzględniają koszty powstałe w okresie referencyjnym w celu zastąpienia maszyn i / lub urządzeń o krótkim okresie eksploatacji, np. Zakładów inżynieryjnych, filtrów i przyrządów, pojazdów, mebli, sprzętu biurowego i IT itp. ^{35 36 37}

Lepiej jest nie obliczać przepływów pieniężnych w przypadku dużych zamienników pod koniec okresu referencyjnego. Kiedy konkretny składnik projektu musi zostać wymieniony na krótko przed końcem okresu odniesienia, należy rozważyć następujące alternatywy:

• skrócić okres odniesienia w celu dopasowania do końca okresu trwałości projektu dużego zasobu, który wymaga wymiany;

• odroczyć wymianę do końca okresu referencyjnego i założyć wzrost rocznych kosztów konserwacji i napraw danego składnika aktywów do końca okresu referencyjnego.

UNIKAŁY KAPITAŁOWEGO KOSZTU INWESTYCYJNEGO W PRZECIWNYM SCENARIUSZU

Zgodnie z podejściem inkrementalnym koszty inwestycyjne należy rozpatrywać po pomniejszeniu o możliwe do uniknięcia koszty kapitałowe w scenariuszu alternatywnym. Te ostatnie koszty opierają się na założeniu, że bez inwestycji nie ma już wykonalnej sytuacji, tak że w każdym przypadku konieczne jest wdrożenie innych interwencji, przynajmniej w taki sposób, aby zagwarantować minimalny poziom świadczenia usług. Jest to założenie przyjęcia minimalnej dozy jako scenariusza odniesienia (zob. Sekcja 2.2). Na przykład w sektorze elektrycznym może być potrzebna nowa podstacja, aby zaspokoić wzrost obciążenia w przypadku braku nowej linii. Koszt ten należy uwzględnić w scenariuszu alternatywnym.

Rezydualnego wartość nakładów inwestycyjnych musi być uwzględnione w ramach inwestycji rachunek kosztów na koniec roku.Wartość rezydualna odzwierciedla moc pozostałego potencjału usługowego środków trwałych, których okres ekonomicznej użyteczności nie został jeszcze całkowicie wyczerpany. ³⁷ Te ostatnie będą zerowe lub znikome, jeśli wybrano horyzont czasowy równy ekonomicznemu czasowi życia aktywów.

Zgodnie z art. 18 (wartość rezydualna inwestycji) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 480/2014, w odniesieniu do aktywów projektów, których okres ekonomicznej użyteczności przekracza okres odniesienia, ich wartość końcową ustala się przez "obliczenie bieżącej wartości netto środków pieniężnych przepływy w pozostałych latach życia operacji " ³⁸ Inne metody obliczania wartości rezydualnej mogą być stosowane w należycie uzasadnionych okolicznościach.Na przykład w przypadku projektów, które nie generują dochodów ³⁸ , obliczając wartość wszystkich aktywów i zobowiązań na podstawie standardowej formuły amortyzacji księgowej ^{39 40 41} lub biorąc pod uwagę resztkową wartość rynkową środka trwałego, tak jakby miał zostać sprzedany na koniec horyzontu czasowego. Ponadto formułę amortyzacji należy stosować w szczególnym przypadku projektów o bardzo długim okresie eksploatacji (zwykle w sektorze transportu), których wartość rezydualna będzie tak duża, że ​​zniekształci analizę, jeżeli zostanie obliczona metodą wartości bieżącej netto.

Wartość końcową można wyodrębnić albo w ramach wpływów projektów, albo w ramach kosztów inwestycji, ale ze znakiem ujemnym (przykład 2.3.3).

Tabela 2.3 Całkowite koszty inwestycji.Tysiące euro

Mogą to być również koszty, np. W przypadku studiów wykonalności, poniesione przed rozpoczęciem okresu oceny, chociaż nie kwalifikują się do finansowania z UE.

W tym przykładzie przewiduje się wydatki w wysokości 11,9 EUR i 9,8 miliona odpowiednio w roku 10 i 20, w celu zastąpienia sprzętu i maszyn o krótkim czasie życia.

Wartość końcowa jest rozpatrywana ze znakiem ujemnym, ponieważ jest to dopływ.

2.7.4 Koszty operacyjne i przychody

Drugim krokiem w analizie finansowej jest obliczenie całkowitych kosztów operacyjnych i przychodów (jeśli istnieją).

Koszty operacyjne ⁴¹ obejmują wszystkie koszty eksploatacji i utrzymania (O & M) nowej lub zmodernizowanej usługi.Prognozy kosztów mogą opierać się na historycznych kosztach jednostkowych, gdy modele wydatków na operacje i utrzymanie zapewniają odpowiednie standardy jakości. ⁴² Chociaż faktyczny skład jest specyficzny dla projektu, typowe koszty O & M obejmują: koszty pracy dla pracodawcy; materiały potrzebne do konserwacji i naprawy aktywów; zużycie surowców, paliw, energii i innych materiałów eksploatacyjnych procesu; usługi kupione od stron trzecich, wynajem budynków lub szop, wynajem maszyn; ogólne zarządzanie i administracja; koszt ubezpieczenia; kontrola jakości; koszty usuwania odpadów; oraz opłaty za emisję (w tym podatki środowiskowe, jeśli dotyczy).

Koszty te są zwykle rozróżniane pomiędzy stałą (dla danej pojemności, nie zmieniają się z ilością dostarczonego dobra / usługi) i zmienną (zależą od wielkości).

Koszt finansowania (tj. Odsetki) jest różny i nie może być wliczany do kosztów O & M.

ZMIANA CEN WZGLĘDEM

Zmiana cen względnych jest definiowana jako całkowity nominalny wzrost (spadek) wskaźnika po uwzględnieniu wskaźnika inflacji (deflacji), zgodnie z definicją CPI.

Kiedy oczekuje się znacznej zmiany cen niektórych pozycji wejściowych i wyjściowych, powyżej lub poniżej średniej stopy inflacji, tę różnicę należy uwzględnić w odpowiednich prognozach przepływów pieniężnych.

Ponieważ w dłuższej perspektywie występuje niepewność co do zmian cen, zastosowanie zmian cen względnych powinno być jednak wynikiem właściwej analizy, a dowody potwierdzające powinny zostać przedstawione w AKK. Na przykład należy unikać podwyżek stosowanych we wszystkich kosztach O & M i tej samej wielkości. W szczególności wysokie rzeczywiste wzrosty jednostkowych kosztów zarówno energii (np. Paliwa i elektryczności), jak i pracy nie są wiarygodne, ponieważ razem określają dużą ilość średniej inflacji. Ponadto, w odniesieniu do kosztów pracy, każdy zakładany wzrost płac realnych i wynagrodzeń może być częściowo zrównoważony przez wzrost wydajności pracy w horyzoncie czasowym.

Przychody z projektu definiowane są jako "przepływy pieniężne bezpośrednio płacone przez użytkowników za towary lub usługi dostarczane przez operację, takie jak opłaty ponoszone bezpośrednio przez użytkowników za korzystanie z infrastruktury, sprzedaż lub wynajem gruntów lub budynków, lub płatności za usługi " (art. 61 (operacje generujące dochód po zakończeniu realizacji) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013).

Przychody te zostaną określone na podstawie prognoz ilości dostarczonych towarów / usług i ich cen .Przyrostowe przychody mogą pochodzić ze wzrostu ilości sprzedanych produktów, poziomu cen lub obu.

Transfery lub subsydia (np. Przelewy z budżetu państwa lub budżetów regionalnych lub krajowe ubezpieczenie zdrowotne), jak również inne dochody finansowe (np. Odsetki z lokat bankowych) nie są uwzględniane w przychodach operacyjnych w obliczeniach finansowej rentowności, ponieważ nie można ich bezpośrednio przypisać do operacji projektu ⁴² . Wręcz przeciwnie, należy je obliczyć w celu weryfikacji stabilności finansowej.

Jeżeli wkład państwa lub innego organu publicznego (PA) jest jednak w zamian za towar lub usługę bezpośrednio dostarczoną mu przez projekt (tj. Państwo jest użytkownikiem), należy to ogólnie uznać za przychód z projektu i uwzględnione w analizie finansowej rentowności. Innymi słowy, nie ma znaczenia, w jaki sposób państwo lub PA płaci za towary lub usługi (np. Poprzez taryfy, opłaty za przejazd w cieniu, opłaty za dostępność itp.), Ponieważ wkład w projekt pochodzi z bezpośredniego związku z korzystaniem z projektu infrastruktura.

W celu zapewnienia zgodności z wymogami regulacyjnymi, w stosownych przypadkach, taryfy są ustalane zgodnie z zasadą " zanieczyszczający płaci" i zasady pełnego zwrotu kosztów.W szczególności przestrzeganie zasady "zanieczyszczający płaci" wymaga:

• zastosowane opłaty i opłaty użytkownika odzyskują pełne koszty, w tym koszty kapitałowe, usług środowiskowych;

• koszty środowiskowe zanieczyszczenia, koszty wyczerpania zasobów i środki zapobiegawcze ponoszą osoby, które powodują zanieczyszczenie / zubożenie;

• systemy opłat są proporcjonalne do społecznych marginalnych kosztów produkcji, które obejmują pełne koszty, w tym koszty kapitałowe, usług środowiskowych, środowiskowych kosztów zanieczyszczeń i wdrażanych środków zapobiegawczych oraz koszty związane z niedoborem wykorzystywanych zasobów.

Zgodność z zasadą pełnego zwrotu kosztów obejmuje:

• taryfy mają na celu odzyskanie kosztów kapitałowych, kosztów operacyjnych i utrzymania, w tym kosztów środowiskowych i kosztów zasobów;

• struktura taryfowa maksymalizuje przychody projektu przed dotacjami publicznymi, biorąc pod uwagę przystępność cenową.

Jednak w stosownych przypadkach, np. W przypadku projektu świadczącego usługi publiczne w sektorze ochrony środowiska, należy wziąć pod uwagę względy związane z przystępnością cenową przy stosowaniu zasady "zanieczyszczający płaci" i zasady "pełnego zwrotu kosztów".Kluczowe aspekty dotyczące ich zastosowania i względnego wpływu na przystępność omówiono w załączniku V.

Jak pokazano w tabeli 2.4, wypływy pieniężne kosztów operacyjnych odjętych od przepływów pieniężnych wpływają na przychody netto projektu.Są one obliczane dla każdego roku aż do horyzontu czasowego. Zgodnie z art. 61 Reg. 1303/2013, do celów obliczenia wkładu UE "Oszczędności kosztów operacyjnych generowane przez operację traktuje się jako dochód netto, chyba że kompensuje je równe zmniejszenie dotacji operacyjnych".

Tabela 2.4 Przychody i koszty operacyjne.Tysiące euro

2.7.5 Źródła finansowania

Kolejnym krokiem jest identyfikacja różnych źródeł finansowania, które pokrywają koszty inwestycji. W ramach projektów współfinansowanych przez UE głównymi źródłami mogą być:

• Pomoc unijna (dotacja UE);

• krajowy wkład publiczny (w tym, zawsze, odpowiednik finansowania z PO plus dodatkowe dotacje lub dotacje kapitałowe na poziomie władz centralnych, regionalnych lub lokalnych, jeśli takie istnieją);

• wkład promotora projektu (pożyczki lub kapitał własny), jeśli taki istnieje;

• wkład prywatny w ramach PPP, (kapitał własny i pożyczki), jeśli takie istnieją.

Tutaj pożyczka jest napływem i traktowana jest jako zasób finansowy pochodzący od stron trzecich. Tabela 2.5 poniżej przedstawia przykładowy przykład obejmujący wkład inwestorów prywatnych.

Tabela 2.5 Źródła finansowania.Tysiące euro

2.7.6 Rentowność finansowa

Określenie kosztów inwestycji, kosztów operacyjnych, przychodów i źródeł finansowania umożliwia ocenę rentowności projektu, mierzonej następującymi kluczowymi wskaźnikami:

• finansowa wartość bieżąca netto - FNPV (C) - i finansowa stopa zwrotu - FRR (C) - z inwestycji;

• finansowa wartość bieżąca netto - FNPV (K) - oraz finansowa stopa zwrotu - FRR (K) - od kapitału krajowego.

Zwrot z inwestycji

Finansowa wartość bieżąca netto inwestycji (FNPV (C)) i finansowa stopa zwrotu inwestycji (FRR (C)) porównują koszty inwestycji z przychodami netto i mierzą stopień, w jakim dochody netto projektu są w stanie spłacić inwestycję , niezależnie od źródeł i metod finansowania.

Wartość bieżąca netto finansowe na inwestycje jest zdefiniowany jako suma, która wynika gdy przewidywane koszty inwestycyjne i eksploatacyjne projektu (zdyskontowana) są odliczane od zdyskontowanej wartości oczekiwanych przychodów:

gdzie: S _t jest saldem przepływów pieniężnych w czasie t, _t jest finansowym współczynnikiem dyskontowym wybranym do dyskontowania w czasie t, a i jest finansową stopą dyskontową.

Finansowa stopa zwrotu z inwestycji jest definiowana jako stopy dyskontowej, która produkuje zero FNPV, tj FRR jest podana przez rozwiązanie następującego równania ⁴³ :

o = y-®-

* - ⁱ (i + frr) "

Wartość FNPV (C) wyrażona jest w kategoriach pieniężnych (EUR) i musi być powiązana ze skalą projektu. FRR (C) jest czystą liczbą i jest niezmienną skalą. Głównie, egzaminator używa FRR (C), aby ocenić przyszłe wyniki inwestycji w porównaniu z innymi projektami lub benchmarkową wymaganą stopą zwrotu. Kalkulacja ta przyczynia się również do podjęcia decyzji, czy projekt wymaga wsparcia finansowego UE: gdy FRR (C) jest niższy niż zastosowana stopa dyskontowa (lub FNPV (C) jest ujemna), wówczas generowane przychody nie pokryją kosztów i projektu potrzebuje pomocy UE. Często ma to miejsce w przypadku infrastruktury publicznej, częściowo ze względu na strukturę taryfową tych sektorów.

Zwrot z inwestycji oblicza się biorąc pod uwagę:

• (przyrostowe) koszty inwestycyjne i koszty operacyjne jako wypływy;

• (przyrostowe) przychody i wartość końcowa jako wpływy.

W związku z tym koszt finansowania nie jest uwzględniany przy obliczaniu wyników inwestycji FNPV (C) (ale jest zawarty w tabeli dotyczącej analizy zwrotu z kapitału FNPV (K), patrz poniżej).

Ponadto, jak wspomniano powyżej, kapitał, dochód lub inne podatki bezpośrednie są uwzględnione tylko w tabeli stabilności finansowej (patrz poniżej) i nie są uwzględniane przy obliczaniu finansowej rentowności, która jest obliczana przed odliczeniami.

Tabela 2.6 Obliczanie zwrotu z inwestycji.Tysiące euro

Do obliczenia tej wartości zastosowano stopę dyskontową w wysokości 4%.

Zwrot z kapitału krajowego

Celem zwrotu z obliczenia krajowego kapitału jest zbadanie wyników projektu z perspektywy wspieranej publiczności i ewentualnie prywatnych podmiotów w państwach członkowskich ("po dotacji UE").

Zwrot z kapitału krajowego jest liczony jako wypływy: koszty operacyjne; krajowe (publiczne i prywatne) wkłady kapitałowe do projektu; środki finansowe z pożyczek w momencie, w którym są zwracane; powiązane odsetki od pożyczek. Jeśli chodzi o koszty odtworzenia, jeżeli są one samofinansowane przychodami z projektu, będą one traktowane jako koszty operacyjne (jak w tabeli 2.7). W przeciwnym razie, jeśli potrzebne są nowe źródła finansowania (kapitał własny lub dług), aby je utrzymać, źródła te będą wyświetlane w ramach nakładów w momencie ich wypłaty. Wpływy stanowią jedynie przychody operacyjne (jeśli występują) i wartość rezydualną. Subsydia przyznane na pokrycie kosztów operacyjnych są wyłączone, ponieważ są to transfery z jednego źródła do innego kraju ⁴⁴ . Tabela 2.9 pokazuje to konto, a czytelnicy mogą zobaczyć, porównując z tabelą 2.6, że ta pierwsza koncentruje się na źródłach funduszy krajowych, podczas gdy ta ostatnia koncentruje się na całkowitych kosztach inwestycji, a pozostałe pozycje są identyczne.

Finansowa wartość bieżąca netto kapitału, FNPV (K), w tym przypadku jest sumą zdyskontowanych przepływów pieniężnych netto, które przypadają na krajowych beneficjentów (łącznie publicznych i prywatnych) w związku z realizacją projektu. Odpowiednia finansowa stopa zwrotu z kapitału, FRR (K), z tych przepływów określa zysk w punktach procentowych.

Przy obliczaniu FNPV (K) i FRR (K) brane są pod uwagę wszystkie źródła finansowania, z wyjątkiem wkładu UE. Źródła te są traktowane jako wypływy (są to wpływy na rachunku stabilności finansowej), a nie koszty inwestycji (ponieważ stanowią część zwrotu finansowego z inwestycji).

Oczekuje się, że FRR (C) będzie bardzo niski lub ujemny dla inwestycji publicznych finansowanych z funduszy UE, FRR (K) będzie wyższy, aw niektórych przypadkach nawet pozytywny. Z drugiej strony, w przypadku infrastruktury publicznej, ujemna wartość FNPV (K) po pomocy UE nie oznacza, że ​​projekt nie jest pożądany z punktu widzenia operatora lub społeczeństwa i powinien zostać anulowany. Oznacza to po prostu, że nie zapewnia on odpowiedniego zwrotu finansowego z zaangażowanego kapitału krajowego, w oparciu o zastosowany wskaźnik referencyjny (tj. 4% w ujęciu realnym). Jest to dość powszechny wynik, nawet w przypadku projektów generujących dochody otrzymujących pomoc UE. W takich przypadkach szczególnie ważne jest zapewnienie finansowej stabilności projektu.

W razie potrzeby można również obliczyć zwrot z kapitału projektu (publicznego lub prywatnego) ⁴⁵ . Porównuje to dochody netto inwestycji z zasobami dostarczonymi przez promotora: tj. Koszt inwestycji minus bezzwrotne dotacje otrzymane od UE lub władz krajowych / regionalnych. Ćwiczenie to może być szczególnie użyteczne w kontekście pomocy państwa w celu sprawdzenia, czy intensywność pomocy (unijna i krajowa pomoc) zapewnia najlepszą wartość dla pieniędzy, mając na celu ograniczenie publicznego wsparcia finansowego do kwoty niezbędnej do realizacji projektu być opłacalnym finansowo. W rzeczywistości, gdy projekt oczekuje znacznego pozytywnego zwrotu (tj. Znacznie przekraczającego krajowe poziomy referencyjne oczekiwanej rentowności w danym sektorze), pokazuje, że otrzymane dotacje przyniosą beneficjentowi ponadstandardowe zyski.

Tabela 2.7 Obliczanie zwrotu z kapitału krajowego.Tysiące euro

Pożyczka jest tu odpływem i jest uwzględniana tylko przy zwrocie. W tym przykładzie zakłada się, że zostanie spłacony w dziesięciu stałych płatnościach rozpoczynających się w roku 5.

W tym przykładzie koszty wymiany są samofinansowane przychodami z projektu. W związku z tym są one traktowane jako koszty operacyjne.

2.7.7 Stabilność finansowa

Projekt jest zrównoważony pod względem finansowym, gdy ryzyko wyczerpania środków pieniężnych w przyszłości, zarówno na etapie inwestycji, jak i na etapie operacyjnym, powinno być zerowe. Projektodawcy powinni pokazać, w jaki sposób dostępne źródła finansowania (zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne) będą konsekwentnie dopasowywać wypłaty z roku na rok. W przypadku projektów, które nie generują dochodów (tzn. Nie podlegają one wymogom określonym w art. 61 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013) lub gdy przewidywane są ujemne przepływy środków pieniężnych w przyszłości (tj. W latach, w duże inwestycje kapitałowe są wymagane do wymiany aktywów), należy przedstawić wyraźne długoterminowe zobowiązanie do pokrycia tych ujemnych przepływów pieniężnych ⁴⁶ .

Różnica między wpływami a wypływami będzie pokazywać deficyt lub nadwyżki, które będą gromadzone każdego roku. Trwałość występuje wtedy, gdy skumulowany wygenerowany przepływ pieniężny jest dodatni dla wszystkich rozważanych lat (tabela 2.8). Napływy obejmują:

• źródła finansowania;

• przychody operacyjne ze świadczenia towarów i usług; i

• transfer, dotacje i inne zyski finansowe nie wynikające z opłat ponoszonych przez użytkowników za korzystanie z infrastruktury. Wartość rezydualna nie powinna być brana pod uwagę, chyba że składnik aktywów faktycznie został zlikwidowany w ostatnim roku analizy. Dynamika wpływów mierzona jest względem wypływów. Dotyczą one następujących kwestii:

• początkowa inwestycja

• koszty wymiany

• koszty operacyjne

• zwrot pożyczek i spłat odsetek

• podatki od kapitału / dochodu i innych podatków bezpośrednich.

Ważne jest zapewnienie, że projekt, nawet jeśli jest wspierany przez współfinansowanie UE, nie jest zagrożony niedoborem kapitału. W szczególności, w przypadku znaczących reinwestycji / modernizacji, w analizie zrównoważonego rozwoju należy przedstawić dowód na usunięcie wystarczających środków na pokrycie tych przyszłych kosztów. W tym sensie zaleca się przeprowadzenie analizy ryzyka uwzględniającej możliwość, że kluczowe czynniki w analizie (zazwyczaj koszty budowy i popyt) są gorsze niż oczekiwano (zob. Załącznik VIII).

Tabela 2.8 Stabilność finansowa.Tysiące euro

Stabilność finansowa jest weryfikowana, jeżeli skumulowany wskaźnik przepływów pieniężnych netto jest wyższy niż zero dla wszystkich rozważanych lat.

Skumulowany przepływ środków pieniężnych powinien być zerowy (lub dodatni) na etapie budowy

ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ FINANSOWY NA RZECZ AKTUALIZACJI INFRASTRUKTURY

Jeżeli projekty mieszczą się w już istniejącej infrastrukturze, takiej jak projekty zwiększania zdolności, ogólna stabilność finansowa operatora infrastruktury, w tym projekt (więcej niż pojedynczy rozszerzony segment), powinna zostać sprawdzona po zakończeniu projektu (tj. W scenariuszu " z projektem "), nawet jeśli analiza przyrostowych przepływów pieniężnych pokazuje, że projektowi nie zabraknie przepływu środków pieniężnych. Ma to na celu zapewnienie, że nie tylko projekt, ale także operator nie będą mieć do czynienia z przepływem środków pieniężnych lub mogą wystąpić ujemne przepływy pieniężne po realizacji projektu, i jest szczególnie istotny w przypadku infrastruktury, która wcześniej była dotknięta niedofinansowanie.

2.7.8 Analiza finansowa w partnerstwie publiczno-prywatnym (PPP)

Projekty inwestycyjne współfinansowane przez UE mogą być częściowo finansowane przez inwestorów prywatnych. PPP może być ważnym narzędziem finansowania projektów inwestycyjnych, gdy istnieje odpowiedni zakres zaangażowania sektora prywatnego. W celu przyciągnięcia inwestorów prywatnych, którzy generalnie mają różne cele, aspiracje i większą awersję do ryzyka niż organy publiczne, należy zapewnić odpowiednie zachęty, ale do kwoty, która nie zapewnia nadmiernie wysokich dochodów.

Istnieje wiele rodzajów PPP, zwykle zależnych od specyfiki i charakterystyki każdego projektu. Najczęstsze modele PPP to: prywatna obsługa i konserwacja; Design Build Operate (DBO); Równoległe współfinansowanie nakładów inwestycyjnych; Projektowanie, budowa, finansowanie i eksploatacja (DBFO) ⁴⁷ . Należy zwrócić uwagę na strukturę PPP, ponieważ może to wpłynąć na wydatki kwalifikowalne projektu. W szczególności stopień przeniesienia ryzyka do sektora prywatnego zmienia się w ramach każdego modelu projektu, począwszy od modeli z ograniczonym transferem ryzyka (np. Ryzyko związane z eksploatacją i konserwacją), aż do modeli o wyższym ryzyku (np. Projektowanie, budowa, finansowanie i ryzyko operacyjne ). W analizie finansowej dużych projektów realizowanych w ramach PPP należy uwzględnić następujące kroki:

• W ramach partnerstwa publiczno-prywatnego partner publiczny zazwyczaj, ale nie zawsze, jest właścicielem infrastruktury, a partner prywatny jest operatorem uzyskującym dochody z opłat celnych. Najpierw należy przeprowadzić skonsolidowaną analizę w celu obliczenia ogólnej opłacalności inwestycji.

• Zwrot z kapitału należy następnie obliczyć oddzielnie dla partnera prywatnego i partnera publicznego:

- w celu sprawdzenia rentowności kapitału prywatnego w celu uniknięcia nadmiernie wysokiego zysku uzyskanego dzięki wsparciu UE, oblicza się stopę zwrotu z inwestycji na niepublicznym rynku kapitałowym - FRR (Kp), porównując wszystkie dochody uzyskane przez partnera prywatnego po odliczeniu koszty operacyjne ⁴⁸ poniesionych kosztów, w tym opłaty koncesyjnej (o ile istnieją) ze środków finansowych przekazanych podczas inwestycji (poprzez kapitał własny lub pożyczki) (zob. Tabela 2.9).Wyniki porównuje się z krajowymi poziomami odniesienia dotyczącymi spodziewanej rentowności w danym sektorze. W przypadku wyboru partnera prywatnego na podstawie kryterium najkorzystniejszego ekonomicznie, w drodze otwartych zamówień publicznych oczekuje się, że takie dostosowanie do krajowych poziomów referencyjnych zostanie automatycznie spełnione;

- podobne ćwiczenie można powtórzyć, aby obliczyć stopę zwrotu z kapitału publicznego - FRR (Kg) - która porównuje przychody naliczone przez partnera publicznego, zwykle pochodzące z opłaty koncesyjnej, pomniejszone o koszty zarządzania związane z umową, z środki dostarczone podczas inwestycji (poprzez kapitał własny lub pożyczki).Wynik należy porównać z finansową stopą dyskontową, aby upewnić się, że projekt nie jest nadmiernie finansowany.

2.8 Analiza ekonomiczna

2.8.1 Wprowadzenie

Jak określono w art. 101 (Informacje niezbędne do zatwierdzenia dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, należy przeprowadzić analizę ekonomiczną, aby ocenić wkład projektu w dobrostan zwierząt ⁴⁹ . Kluczową koncepcją jest wykorzystanie cen w tle, aby odzwierciedlić społeczne koszty alternatywne towarów i usług, zamiast cen obserwowanych na rynku, które mogą być zniekształcone.Źródła zakłóceń rynku są wielorakie (patrz również załącznik III):

• nieefektywne rynki, na których działa sektor publiczny i / lub operatorzy (np. Dotacje do wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych, ceny obejmujące marżę ponad koszt krańcowy w przypadku monopolu itd.);

• administrowane taryfy dla przedsiębiorstw użyteczności publicznej mogą nie odzwierciedlać kosztu alternatywnego środków produkcji ze względu na przystępność cenową i słuszność;

• niektóre ceny zawierają wymogi fiskalne (np. Cła na import, akcyzy, VAT i inne podatki pośrednie, opodatkowanie dochodów z płac itp.);

• w przypadku niektórych efektów brak jest rynku (i cen) (np. Ograniczenie zanieczyszczenia powietrza, oszczędność czasu).

Standardowe podejście zaproponowane w tym przewodniku, zgodne z praktyką międzynarodową, polega na przejściu od analiz finansowych do ekonomicznych. Zaczynając od rachunku kalkulacji zwrotu z inwestycji, następujące korekty powinny być następujące:

• korekty fiskalne;

• konwersja z ceny rynkowej na walutę;

• ocena skutków nierynkowych i korekta efektów zewnętrznych.

Po dokonaniu korekty cen rynkowych i oszacowaniu wpływów nierynkowych, koszty i korzyści występujące w różnym czasie muszą zostać zdyskontowane. Stopa dyskonta w analizie ekonomicznej projektów inwestycyjnych, stopa dyskonta socjalnego (SDR), odzwierciedla społeczny pogląd na to, jak należy wyceniać przyszłe korzyści i koszty w stosunku do obecnych.W załączniku II omówiono podejścia empiryczne stosowane przy szacowaniu SDR i podano przykłady szacunków na poziomie krajowym.

SPOŁECZNA STOPA ZNIŻKI: KOMISJA EUROPEJSKA BENCHMARK

Zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia wykonawczego w sprawie formularza wniosku i metodologii AKK, w okresie programowania 2014-2020 Komisja Europejska zaleca, aby w przypadku społecznej stopy dyskontowej 5% zostało wykorzystane w przypadku dużych projektów w krajach objętych Funduszem Spójności i 3% w pozostałych państwach członkowskich .Państwa członkowskie mogą ustanowić poziom odniesienia dla SDR, który różni się od 5% lub 3%, pod warunkiem że: i) dla tego odniesienia podano uzasadnienie na podstawie prognozy wzrostu gospodarczego i innych parametrów; ii) ich spójne stosowanie jest zapewnione w przypadku podobnych projektów w tym samym kraju, regionie lub sektorze.Komisja zachęca państwa członkowskie do zapewnienia własnych wartości odniesienia dla SDR w swoich dokumentach zawierających wytyczne, ewentualnie na początku programów operacyjnych, a następnie do konsekwentnego stosowania ich w ocenie projektu na poziomie krajowym.

Źródło: EC (2014)

Po zastosowaniu odpowiedniego SDR możliwe jest obliczenie wyników ekonomicznych projektu mierzonych następującymi wskaźnikami: ekonomiczna wartość bieżąca netto (ENPV), ekonomiczna stopa zwrotu (ERR) i stosunek korzyści do kosztów (wskaźnik B / C).W następnych sekcjach opisano kroki mające na celu przejście od analiz finansowych do ekonomicznych.

2.8.2 Korekty fiskalne

Podatki i subsydia to płatności transferowe, które nie stanowią rzeczywistych kosztów lub korzyści ekonomicznych dla społeczeństwa, ponieważ obejmują jedynie przekazanie kontroli nad niektórymi zasobami jednej grupy w społeczeństwie. Można ustalić ogólne zasady w celu skorygowania takich zniekształceń:

• ceny wkładu i produkcji należy traktować bez podatku VAT;

• ceny za dane wejściowe należy uważać za bezpośrednie ⁵⁰ i podatki pośrednie;

• ceny (np. Taryfy) stosowane jako wskaźnik zastępczy wartości produktów powinny być traktowane bez jakichkolwiek subsydiów i innych transferów przyznanych przez podmiot publiczny ⁵¹ .

Jeśli chodzi o metody eliminowania płatności przelewem, o ile możliwe jest określenie ich dokładnej wartości, należy je bezpośrednio wyeliminować z przepływów pieniężnych. Na przykład płatności podatku VAT od kosztów budowy można po prostu zrzucić z analizy ekonomicznej. Jeśli nie jest możliwe określenie ich dokładnej wartości, należy je wyeliminować z przepływów pieniężnych projektu za pomocą współczynników konwersji (zob. Sekcja 2.8.4).

W niektórych projektach wpływ fiskalny może być znaczący, ponieważ na przykład dochody wygenerowane przez projekt mogą zmniejszyć potrzebę finansowania deficytów budżetowych długiem publicznym lub podatkiem. ⁵²

Pomimo ogólnej zasady, w niektórych przypadkach podatki pośrednie (lub dotacje) mają na celu korektę efektów zewnętrznych .

Na przykład podatki od emisji NO _x, które zniechęcają do negatywnych środowiskowych efektów zewnętrznych. W tym iw podobnych przypadkach uzasadnione jest uwzględnienie tych podatków (subsydiów) w kosztach projektu (świadczeniach), pod warunkiem, że odpowiednio odzwierciedlają one koszt krańcowy leżący u podstaw rozliczeń (Willingness-To-Pay (WTP)), ale ocena powinna unikać podwójnego liczenie (np. w tym zarówno podatki energetyczne, jak i szacunki pełnych zewnętrznych kosztów środowiskowych).

2.8.3 Od cen rynkowych do cienia

Kiedy ceny rynkowe nie odzwierciedlają kosztu alternatywnego nakładów i produktów, zwykle stosuje się konwersję na ceny w tle, które mają być zastosowane do pozycji analizy finansowej. Uproszczone podejście operacyjne do szacowania cen w tle jest przedstawione na rysunku poniżej.

Wykres 2.3. Od cen rynkowych do cienia

ja

Ceny cienia

i ___________ |

Źródło: Adaptacja z Saerbeck (1990)

W praktyce można zastosować następujące (uproszczone) podejście operacyjne w celu konwersji pozycji finansowych na ceny w walucie obcej. Dane wejściowe projektu:

• jeżeli są towarami zbywalnymi, stosuje się ceny graniczne ⁵⁴ .Jeżeli projekt wykorzystuje importowane dane wejściowe, np. Gaz i ropę naftową, cena w tle jest ceną importu plus ubezpieczeniem i frachtem (CIF) na bardziej zliberalizowanych (tj. Konkurencyjnych i niezakłóconych) rynkach, co wyklucza wszelkie cła lub podatki zastosowane po wejściu towarów na rynek. rynek krajowy. Ceny graniczne mogą być wyrażone jako procent ceny towarów, jako stała kwota za sztukę lub jako cena minimalna stosowana, gdy tylko towar przekroczy granicę. Tam, gdzie znajduje się odpowiednia granica gospodarcza, należy ustalić indywidualnie dla każdego przypadku. W kontekście funduszy UE granicę zewnętrzną UE można uznać za istotną dla większości towarów.

• Jeśli są to dobra niepodlegające wymianie:

- standardowy współczynnik konwersji , który mierzy średnią różnicę między cenami światowymi a krajowymi danej gospodarki (patrz ramka dla przykładu) stosuje się w przypadku "drobnych" pozycji, np. kosztów administracyjnych, usług pośrednich itp .; ⁵³

- założenia ad hoc , w zależności od konkretnych hipotez dotyczących warunków rynkowych, należy podejmować w przypadku "dużych" pozycji, np. gruntów ⁵⁴ , roboty budowlane, maszyny, wyposażenie itd., Aby odzwierciedlić ich długoterminowy koszt krańcowy ⁵⁵ ;

- dla siły roboczej obliczana jest płaca Shadow .

Metodą powszechnie stosowaną do praktycznego zastosowania różnych technik przedstawionych powyżej jest zastosowanie zestawu współczynników konwersji do kosztów finansowych projektu. W poniższej części 2.9.5 poniżej przedstawiono implikacje tej praktyki, natomiast w celu bardziej szczegółowej dyskusji na temat istniejących podejść empirycznych do konwersji danych wejściowych projektu na ceny w tle, zob. Załącznik III. Pensja cienia jest traktowana osobno w sekcji 2.9.6 oraz w załączniku IV.

Wyniki projektu:

• marginalną gotowość użytkowników do płacenia (WTP), która mierzy maksymalną kwotę, jaką konsumenci są gotowi zapłacić za jednostkę danego towaru, służy do oszacowania bezpośrednich korzyści związanych z korzystaniem z towarów lub usług renderowane przez projekt.

Sekcja 2.9.7 przedstawia podejście operacyjne, które należy stosować w celu kwantyfikacji wyników projektu w WTP użytkowników. W załączniku VI omówiono szczegółowo obecne techniki szacowania WTP i zakres zastosowania.

PRZYKŁAD: ZASTOSOWANIE SCF

Przedstawiono ilustracyjne obliczenia współczynnika konwersji standardowej (SCF) dla hipotetycznego kraju. Jak pokazano w załączniku III, uproszczoną formułą dla oceny SCF jest:

SCF = (M + X) / (M + X + TM)

gdzie: M to całkowita wartość importu w cenach równoległych, tj. ceny CIF; X to całkowita wartość eksportu w cenach cienia, tj. Ceny FOB; TM to całkowita wartość ceł na import.

Zakłada się, że całkowita wartość eksportu w cenach FOB i importu po cenach CIF w danym roku, w tym w handlu wewnątrz UE i poza UE wszystkich produktów i usług, wynosi odpowiednio 25 000 milionów euro i 20 000 milionów euro.

W tym samym roku krajowy rząd centralny i UE zbierają 500 milionów euro jako podatki i cła na import, bez podatku VAT. Podatki eksportowe, cła i inne pieniężne kwoty wyrównawcze na wywóz są zerowe, podobnie jak subsydia importowe i eksportowe.

Dane szczegółowe dotyczące handlu międzynarodowego oraz główne agregaty podatków krajowych są dostarczane zarówno przez Eurostat, jak i krajowe instytuty statystyczne. Stąd w tym przykładzie:

M = 25 000 000 000 EUR

X = 20 000 milionów EUR

TM = 500 milionów euro.

25 000 + 20000

SCF     0,989

Wzór SCF prowadzi się następujące wyniki: 25 000 + 20 000 + 500

Zmienne w formule SCF zasadniczo nie ulegają znaczącym wahaniom w skali roku. Z tego powodu współczynnik SCF można obliczyć na jeden rok lub średnio przez kilka lat.

2.8.4 Zastosowanie współczynników konwersji do danych wejściowych projektu

Przekształcanie cen rynkowych danych wejściowych w ceny bieżące jest realizowane w praktyce poprzez zastosowanie współczynników konwersji .Są one definiowane jako stosunek cen w tle do cen rynkowych. Stanowią one czynnik, przy którym ceny rynkowe muszą być pomnożone, aby uzyskać wpływy wycenione w cenie minimalnej. Formalnie:

^v.

^ki = - ^ V _i = Jii-Pi

gdzie: p _i są cenami rynkowymi dla dobra i, v są cenami shadow dla tego samego towaru, a k są współczynnikami konwersji.

Jeżeli współczynnik przeliczeniowy dla jednego towaru jest wyższy niż jeden, wówczas obserwowana cena jest niższa niż cena w tle, co oznacza, że ​​koszt alternatywny tego towaru jest wyższy niż ten, który ujmuje rynek. I odwrotnie, jeżeli współczynnik konwersji jest niższy niż jeden, wówczas obserwowana cena jest wyższa niż cena w tle, ze względu na podatki lub inne zniekształcenia rynku, które zwiększają marginalną wartość społeczną towaru i określają wyższą cenę rynkową.

Co do zasady Czynniki konwersji powinny być udostępniane przez biuro planowania i nie powinny być obliczane osobno dla każdego projektu. Gdy parametry krajowe nie są dostępne, można wykonać obliczenia specyficzne dla projektu, ale muszą one być spójne dla wszystkich projektów ⁵⁶ . Przynajmniej należy wprowadzić korekty w celu usunięcia cen rynkowych z czynników fiskalnych, np. Akcyzy na import. Poniższe pole zawiera przykład.

W przypadku braku dowodów niepowodzenia na rynku, współczynniki CF powinny być równe 1.

PRZYKŁAD: WSPÓŁCZYNNIK KONWERSJI DLA MATERIAŁÓW

Jako przykład załóżmy, że beton jest kosztem wejściowym projektu inwestycyjnego. Jeżeli cena jednostkowa betonu użytego w projekcie wynosi 10 000 EUR, z czego 20% to VAT ⁵⁷ i stawka podatku importowego wynosi 7% (bez względu na kraj pochodzenia), uproszczonym sposobem oszacowania ceny minimalnej jest zastosowanie współczynnika przeliczeniowego (CF) obliczonego w następujący sposób:

CF = U- / m-VAT)

gdzie / jest stawka podatku importowego dla towaru wejściowego wprowadzanego do CBA. Tak więc cenę minimalną (SP) można oszacować przez pomnożenie CF przez obserwowaną cenę rynkową (MP) tego towaru:

SP = (1- / m-VAT) * MP

CF wyniesie CF = (1-0.07) * (1-0,2) = 0,93 * 0,8 = 0,744, a cena cienia będzie równa SP = 0,744 * 10 000 = 7,440.

Ponieważ stawka podatku importowego może się różnić w zależności od rodzaju rozważanego towaru, aby obliczyć cenę w tle zagregowanej pozycji "materiały", rzeczoznawca może zastosować średnią stawkę podatku stosowaną do tych materiałów, które są częściej stosowane w projektach inwestycyjnych takie jak cegły, żelazo, rury, beton, materiały bitumiczne, tworzywa sztuczne i inne produkty chemiczne (np. farby), drewno itp. To samo podejście można zastosować również w przypadku innych przedmiotów kosztowych. Zgodnie z sugestią zawartą w załączniku III, macierz wejściowych danych wyjściowych lub tabela wykorzystania danej gospodarki może zostać wykorzystana do podziału zagregowanych czynników wejściowych, takich jak roboty budowlane, sprzęt, materiały itp. Na ich główne podskładniki, w celu sprzedawane składniki, do których ma zastosowanie reguła ceny granicznej, a następnie obliczają współczynnik konwersji jako średnią ważoną.

2.8.5 Wynagrodzenie w cieniu

Obecne płace mogą być zniekształconym wskaźnikiem społecznym kosztu alternatywnego siły roboczej, ponieważ rynki pracy są niedoskonałe lub występują zakłócenia równowagi makroekonomicznej, o czym świadczy szczególnie wysokie i utrzymujące się bezrobocie lub dualizm i segmentacja warunków pracy (np. lub nielegalna gospodarka). W takich przypadkach promotor projektu może zastosować korektę zaobserwowanych wynagrodzeń i zastosowanie współczynników konwersji do obliczania wynagrodzeń w tle.

ZMNIEJSZENIE PŁATNOŚCI: PRZYKŁADY

- W sektorze prywatnym koszty pracy dla firmy prywatnej mogą być niższe niż koszty alternatywne, ponieważ państwo przyznaje specjalne subsydia dla zatrudnienia w niektórych obszarach.

- Może istnieć ustawodawstwo ustalające minimalną płacę prawną, nawet jeśli z powodu dużego bezrobocia mogą istnieć ludzie chętni do pracy za mniej.

- Istnieją sektory nieformalne lub nielegalne, bez formalnego wynagrodzenia lub dochodów, ale z dodatnim kosztem alternatywnym związanym z zatrudnieniem.

Cień płacy mierzy koszt alternatywny pracy. Zazwyczaj w gospodarce charakteryzującej się rozległym bezrobociem lub niepełnym zatrudnieniem może to być niższe niż rzeczywiste płacone wynagrodzenie. W szczególności:

• w przypadku wykwalifikowanych pracowników zatrudnionych wcześniej w podobnej działalności wynagrodzenie w tle może być równe lub bliskie rynkowej płacy;

• w przypadku bezrobotnych pracowników niewykwalifikowanych zatrudnionych w projekcie z powodu bezrobocia, można założyć, że jest on równy lub mniejszy niż wartość zasiłków dla bezrobotnych lub innych pełnomocników, gdy zasiłki dla bezrobotnych nie istnieją;

• w przypadku pracowników niewykwalifikowanych, którzy zostali przywiezieni do projektu z nieformalnych zajęć, powinna być równa wartości utraconej wydajności w tych działaniach.

Metodologię szacowania płacy minimalnej na poziomie krajowym / regionalnym przedstawiono w załączniku IV, stanowiącym przykład obliczeń odnoszących się do roku 2011. Zachęca się państwa członkowskie do opracowania własnych krajowych / regionalnych wskaźników referencyjnych zgodnie z podejściem przedstawionym w załączniku. W przypadku braku danych krajowych / regionalnych w poniższym polu przedstawiono formułę skrótu do określenia wynagrodzenia w tle.

CIEŃ WAGE: SHORTCUT DLA SZACUNKU

Praktycznym rozwiązaniem dla ustalenia płacy minimalnej może być obniżenie jednostkowych kosztów pracy o procent określony przez udział podatku dochodowego: SW = W * (lt)

gdzie: SW to płaca w cieniu, W to płaca rynkowa, t to opodatkowanie dochodów.

Jeśli kraj cierpi na wysoką stopę bezrobocia, płaca w cieniu może być odwrotnie skorelowana z poziomem bezrobocia. Dla niewykwalifikowanej siły roboczej stosowanej na budowach projektów można przyjąć następującą formułę w celu uwzględnienia "efektu bezrobocia", tj. Nadwyżki podaży siły roboczej w porównaniu do poziomu rozliczenia rynku w przypadku utrzymującego się wysokiego bezrobocia: SW = W * (1-t) * (1-u)

gdzie: u jest stopą bezrobocia w regionie.

Bardziej szczegółowe formuły SW na poziomie regionalnym patrz Del Bo i in. (2011).

2.8.6 Ocena bezpośrednich korzyści

Koncepcja marginalnego WTP jest powszechnie stosowana do oszacowania ceny w tle produktu końcowego projektu. Innymi słowy, aby ocenić bezpośrednie korzyści projektu związane z wykorzystaniem towarów lub świadczonych usług. WTP mierzy maksymalną liczbę osób, które byłyby skłonne zapłacić za dany wynik, który uważają za pożądany. Istnieją różne techniki, w tym ujawniona preferencja, określone preferencje i metody transferu korzyści, aby empirycznie oszacować WTP. Przyjęcie jednej lub drugiej metody zależy zarówno od charakteru rozważanego efektu, jak i od dostępności danych. Szczegółowe omówienie metod szacowania WTP i przykładów praktycznych zastosowań znajduje się w załączniku VI.

W przypadku braku szacunków WTP uzyskanych bezpośrednio od użytkowników lub niemożności przyjęcia transferu korzyści można zastosować inne proxy WTP. Powszechnie akceptowaną praktyką jest obliczanie kosztów unikniętych przez użytkowników, którzy konsumują to samo dobro z alternatywnego źródła produkcji. Na przykład, w przypadku projektów zaopatrzenia w wodę, unika się kosztów transportu wody w samochodach-cysternach; w ściekach unika się kosztów budowy i eksploatacji pojedynczych zbiorników bezodpływowych; w energetyce, unikniętych kosztach zastępczych paliw (np. gazu w stosunku do węgla) lub alternatywnych technologii wytwarzania energii (np. odnawialne źródła energii w porównaniu z paliwami kopalnymi). Poniższe ramka stanowi empiryczny przykład zastosowania tej metodologii.

PRZYKŁAD: AERWACYJNA METODA WYDATKÓW WARTOŚCI NIEZAWODNOŚCI DOSTAW WODY

W ramach badania "Ocena ex-post projektów inwestycyjnych współfinansowanych przez EFRR / FS w latach 1994-1999" KE oceniła wpływ inwestycji w zaopatrzenie w wodę, mającej na celu rozwiązanie problemu niedoborów wody i reglamentacji, mających wpływ na obywateli Palermo w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Projekt obejmował częściową zamianę sieci dystrybucji wody, stanowiąc 50% całkowitej sieci i obsługującej około 60% mieszkańców Palermo. Przed projektem woda była reglamentowana, więc mieszkańcy zmuszeni byli wyposażyć się w domowe zbiorniki i urządzenia elektryczne do zbierania i pompowania wody do domowych systemów wodnych z odpowiednim ciśnieniem. Po zakończeniu projektu w większości przypadków sprzęt ten nie jest już potrzebny, zwłaszcza gdy woda jest dostarczana 24 godziny na dobę i pod wysokim ciśnieniem. WTP poprawionej realizacji usług została spieniężona pod względem unikniętych kosztów utrzymania i eksploatacji pomp elektrycznych. Obejmują one koszty inwestycyjne związane z zakupem pompy, koszty energii, koszty utrzymania i czas spędzony przez użytkowników na dostarczanie wody w okresach racjonowania. W przypadku około 73 000 użytkowników dostarczonych przez odnowioną sieć wartość netto kosztów bieżących unikniętych w okresie 2003-2027 szacuje się na prawie 67 milionów EUR (ceny z 2011 r.).

Źródło: EC (2012)

W praktyce ocena ekonomiczna bezpośrednich korzyści projektu jest przeprowadzana poprzez zastąpienie przychodów finansowych, w postaci opłat użytkownika, opłat lub taryf, z oszacowaniem użytkowników WTP dla wyników projektu bez zmian w kosztach zaopatrzenia ⁵⁸ . Ta operacja opiera się na następujących przyczynach:

• w sektorach nie wystawionych na konkurencję rynkową, regulowanych lub podlegających wpływom decyzji sektora publicznego, opłaty płacone przez użytkowników mogą nie odzwierciedlać w sposób adekwatny wartości społecznej faktycznego lub potencjalnego wykorzystania danego towaru. Typowym przykładem jest dobro publiczne, np. Opieka zdrowotna, za którą administrowana jest taryfa płacona przez użytkowników;

• ponadto korzystanie z towaru lub usługi może generować dodatkowe świadczenia socjalne, w przypadku których rynek nie istnieje, a zatem nie jest przestrzegana żadna cena. Na przykład oszczędność czasu i zapobieganie wypadkom dla użytkowników nowej, bezpieczniejszej usługi transportowej.

Z obu powodów WTP zapewnia lepsze oszacowanie społecznej wartości towaru lub usługi niż obserwowane taryfy. Ponadto WTP jest wykorzystywana do projektów zapewniających produkty, które nie podlegają opłatom (np. Bezpłatny teren rekreacyjny). Przegląd typowych korzyści bezpośrednich dla sektora znajduje się w rozdziałach od 3 do 7.

W przypadku oceny niektórych wyników, gdy podejście WTP nie jest możliwe lub istotne, długoterminowym kosztem krańcowym (LRMC) może być domyślna reguła rachunkowości. Zwykle WTP jest wyższy niż LRMC w empirycznych szacunkach, a czasami średnia z nich jest odpowiednia.

2.8.7 Ocena skutków nierynkowych i korekta efektów zewnętrznych

Oddziaływania generowane na użytkowników projektu z powodu korzystania z nowego lub ulepszonego dobra lub usługi, które są istotne dla społeczeństwa, ale dla których wartość rynkowa nie jest dostępna, powinny być ujęte jako bezpośrednie korzyści projektu (zob. Sekcja 2.8.6) w analiza ekonomiczna oceny projektu. Zasadniczo WTP oszacowana na potrzeby korzystania z usługi powinna uchwycić te efekty i ułatwić ich integrację w analizie. Przykładami (pozytywnych) skutków nierynkowych są: oszczędność czasu podróży; zwiększona długość życia lub jakość życia; zapobieganie ofiarom śmiertelnym; urazy lub wypadki; poprawa krajobrazu; redukcja szumów; zwiększona odporność na obecne i przyszłe zmiany klimatyczne oraz zmniejszona podatność na zagrożenia i ryzyko ⁵⁹ itd.

Jeżeli nie występują one w transakcjach między producentem a bezpośrednimi użytkownikami usług projektowych, ale spadają na nieskompensowane strony trzecie, skutki te definiuje się jako efekty zewnętrzne .Innymi słowy, zewnętrzność to jakiekolwiek koszty lub korzyści, które przelewają się z projektu na inne strony bez rekompensaty pieniężnej. Efekty środowiskowe są typowymi efektami zewnętrznymi w kontekście AKK ⁶⁰ (patrz ramka dla niektórych przykładów). Przegląd typowych zewnętrznych kosztów i korzyści dla sektora znajduje się w rozdziale 3.

Ze względu na swój charakter efekty zewnętrzne nie są uwzględniane przy ocenie bezpośrednich korzyści projektu i muszą być oceniane osobno. Ponownie, WTP (lub gotowość do zaakceptowania (WTA) ⁶¹ ) należy przyjąć podejście uwzględniające te efekty w ocenie.

Wycena efektów zewnętrznych może czasami być trudna, nawet jeśli można je łatwo zidentyfikować. Jednak w przypadku niektórych konkretnych działań dostępne w literaturze badania dostarczają wartości odniesienia, które należy stosować w danych kontekstach. Jest tak na przykład w przypadku ExternE ⁶² , HEATCO ⁶³ lub DG Move "Podręcznik dotyczący szacowania kosztów zewnętrznych w sektorze transportu" ⁶⁴ , które zapewniają pewne referencyjne koszty jednostkowe emisji dwutlenku węgla, hałasu i zanieczyszczeń powietrza. Za pomocą tych danych ocena efektów zewnętrznych staje się stosunkowo prosta: wymaga to oszacowania objętości informacji zewnętrznych (np. Wzrostu decybeli hałasu dla narażonej populacji), które należy pomnożyć przez odpowiednią cenę jednostkową (np. Euro za decybel na osobę). Elastyczność w czasie między zewnętrznymi wpływami środowiskowymi a wzrostem PKB na mieszkańca mogłaby zostać wykorzystana, aby wziąć pod uwagę, że ich ceny jednostkowe, które są zwykle wyrażane dla danego roku bazowego, powinny mieć rosnące wartości w całym cyklu życia projektu.

W ostatnich latach poczyniono znaczące postępy w zakresie udoskonalania szacunków wartości jednostkowych wpływów nierynkowych i ulepszania metod włączania takich wartości do analizy ekonomicznej. Niemniej jednak nadal potrzebne są postępy w tej dziedzinie, zarówno empiryczne, jak i teoretyczne, w celu rozszerzenia zakresu rozważanych efektów zewnętrznych, takich jak ochrona usług ekosystemowych. Biorąc pod uwagę, że zmiana usług ekosystemowych jest jednym z istotnych aspektów dobrobytu, należy to zawsze brać pod uwagę jako potencjalne dla każdego projektu ⁶⁵ .

Ilekroć oszacowanie ilościowe nie jest możliwe, wpływ na środowisko należy co najmniej określić w ujęciu fizycznym dla oceny jakościowej, aby dać decydentom więcej elementów do podjęcia przemyślanej decyzji. AKK i OOŚ są wymagane przez przepisy UE i powinny być rozpatrywane równolegle i, o ile to możliwe, powinny być zintegrowane i spójne.

ŚRODOWISKO ZEWNĘTRZNE: PRZYKŁADY

Hałas .Każdy wzrost lub spadek emisji hałasu wpływa na działania i zdrowie. Dotyczy to głównie infrastruktury przecinającej lub w pobliżu gęsto zaludnionych obszarów.

Zanieczyszczenie powietrza .Emisje zlokalizowanych zanieczyszczeń powietrza, takich jak podtlenek azotu, dwutlenek siarki lub małe cząstki stałe itp., Mają negatywny wpływ na zdrowie ludzi, powodują szkody materialne i straty upraw oraz wpływają na ekosystemy. Jest to istotne dla całej infrastruktury, która znacząco modyfikuje mieszankę zużycia energii w danym regionie.

Emisje gazów cieplarnianych .Projekty mogą emitować gazy cieplarniane (GHG) bezpośrednio do atmosfery, np. Spalanie paliwa lub emisje z procesów produkcyjnych, lub pośrednio przez zakup energii elektrycznej i / lub ciepła. Emisje gazów cieplarnianych mają zasięg ogólnoświatowy ze względu na globalną skalę szkód, dlatego nie ma różnicy w tym, gdzie mają miejsce emisje gazów cieplarnianych. Z drugiej strony niektóre projekty mogą prowadzić do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu ich życia, co oznacza, że ​​te efekty zewnętrzne związane z GHG mogą być pozytywne.

Zanieczyszczenie gleby .Jest to spowodowane obecnością wytwarzanych przez człowieka chemikaliów lub innych zmian w naturalnym środowisku glebowym, zazwyczaj w wyniku działalności przemysłowej, chemikaliów rolniczych lub nieprawidłowego usuwania odpadów. Jego wpływ na produkcję, spożycie i zdrowie ludzkie można z czasem odłożyć na później.

Zanieczyszczenie wody .Zanieczyszczenie wód to skażenie wód, np. Jezior, rzek, oceanów, warstw wodonośnych i wód podziemnych. Ma to miejsce, gdy zanieczyszczenia są zrzucane bezpośrednio lub pośrednio do jednolitych części wód bez odpowiedniej obróbki w celu usunięcia szkodliwych związków.

Degradacja ekosystemu. Nowe projekty infrastrukturalne mogą wyczerpać źródła wody, zwiększyć rozdrobnienie siedlisk i przyczynić się do pogorszenia różnorodności biologicznej, utraty siedlisk i gatunków. Koszty ekonomiczne mają postać utraconych usług, gdy ekosystem ulega degradacji i traci swoje funkcje.

Pogorszenie krajobrazu. Zwykle wiąże się to z utratą wartości rekreacyjnej lub estetycznej.

Wibracje. Głównie z projektów transportowych mają wpływ na jakość życia w mieście i mogą zakłócać pewne działania związane z produkcją i konsumpcją.

2.8.8 Ocena emisji gazów cieplarnianych

Wpływ zmiany klimatu zajmuje szczególną pozycję w ocenie efektów zewnętrznych, ponieważ:

• zmiana klimatu jest problemem globalnym, więc wpływ emisji nie zależy od lokalizacji emisji;

• GHG, zwłaszcza dwutlenek węgla (CO ₂ ), ale także tlenek azotu (N ₂ O) i metan (CH ₄ ) mają długą żywotność w atmosferze, dzięki czemu obecne emisje przyczyniają się do skutków w odległej przyszłości;

• długoterminowe skutki ciągłych emisji gazów cieplarnianych są trudne do przewidzenia, ale potencjalnie katastrofalne;

• naukowe dowody dotyczące przyczyn i przyszłych dróg zmian klimatu stają się coraz bardziej skonsolidowane. W szczególności naukowcy są teraz w stanie powiązać prawdopodobieństwa z temperaturami i wpływem na środowisko naturalne związane z różnymi poziomami stabilizacji gazów cieplarnianych w atmosferze.

Proponowane podejście polegające na włączeniu skutków zmiany klimatu do oceny ekonomicznej opiera się częściowo na węglu EBI

Metodologia śladu ⁶⁶ i jest zgodny z planem działania w sprawie dekarbonizacji UE 2050. Składa się z następujących kroków:

• kwantyfikacja ilości emisji dodatkowo emitowanych lub zapisanych w atmosferze z uwagi na projekt.Emisje są określane ilościowo na podstawie wskaźników emisji specyficznych dla projektu (np. T-CO ₂ na jednostkę spalonego paliwa, kg-CO ₂ na przejechany kilometr itp.) I są wyrażane w tonach na rok. W przypadku braku danych specyficznych dla projektu można zastosować domyślne wskaźniki emisji z literatury ekonomicznej. Rozdziały sektorowe zawierają instrukcje, gdzie można znaleźć źródła danych, które mają być używane jako punkt odniesienia;

• obliczanie całkowitych emisji CO _2- ek (CO ₂ e) z wykorzystaniem potencjału globalnego ocieplenia (GWP).GHG inne niż CO ₂ są przekształcane w CO ₂ e przez pomnożenie wielkości emisji określonego GHG przy współczynniku równoważnym jej GWP.

Na przykład, ustawienie GWP _CO2 równą jeden (= 1), GWP dla _CH4 i N _2O wynosi 25 i 298, odpowiednio, co oznacza, że ich wpływ na klimat 25 i 298 razy większy niż wpływ w tej samej wysokości emisji CO ₂ (IPPC, 2007);

• ocena efektów zewnętrznych przy użyciu jednostkowego kosztu równoważnego CO ₂ .Łączne tony emisji CO ₂ e są mnożone przez koszt jednostkowy wyrażony w euro / tonę. Sugeruje się wykorzystanie wartości zilustrowanych w tabeli 2.10, dla scenariusza centralnego, z 25 EUR za tonę CO ₂ e w 2010 r., A następnie przy założeniu stopniowego wzrostu do 45 EUR za tonę CO ₂ e do 2030 r. ⁶⁸ Z uwagi na globalny efekt globalnego ocieplenia, nie ma różnicy między tym, jak i gdzie w Europie mają miejsce emisje gazów cieplarnianych. Z tego powodu ten sam koszt jednostkowy dotyczy wszystkich krajów. Czynnik kosztów zależy jednak od czasu, ponieważ emisje w przyszłych latach będą miały większy wpływ niż dzisiejsze emisje.

Tabela 2.10 Jednostkowy koszt emisji gazów cieplarnianych

Źródło: EBI (2013).

Wreszcie, jeśli zmiana zawartości węgla w projekcie jest znacząca, zaleca się obliczenie ceny zamiany węgla, która jest ceną węgla, przy której decydent jest obojętny między dwiema (lub więcej) określonymi opcjami projektu ⁶⁹ "To dałoby inną perspektywę wpływu danego projektu na emisję gazów cieplarnianych i sposób, w jaki może to wpłynąć na wybór projektu.

KOSZTY EMISJI GHG: ZASADY WYKORZYSTANIA

W celu określenia zewnętrznych kosztów emisji zmian klimatycznych należy zastosować następującą uproszczoną formułę:

Koszt emisji GHG = V * C _rur

GHG GHG

gdzie:

- V _GHG jest przyrostową wielkością emisji gazów cieplarnianych wytworzonych w ramach projektu, wyrażoną w równoważnikach CO ₂ ;

C _GHG Jest to cena jednostkowa cienia (koszt uszkodzeń) z _CO2 aktualizowana i wyrażone w wartościach roku, w którym przeprowadzana jest analiza.

Jak określono w sekcji 2.9.2, emisje gazów cieplarnianych w przyszłych okresach powinny zostać zdyskontowane według społecznej stopy dyskontowej zastosowanej do projektu jako całości, odzwierciedlającego marginalny wpływ projektu. Należy jednak zauważyć, że jednostkowy koszt emisji gazów cieplarnianych może pośrednio uwzględniać inną społeczną stopę dyskontową, która odzwierciedla wpływ pozasądowej polityki w zakresie gazów cieplarnianych na długoterminowe i niepewne szkody powodowane przez ścieżki emisji. Jest to omówione bardziej szczegółowo w załączniku II.

2.8.9 Wartość końcowa

W analizie ekonomicznej należy oszacować cenę minimalną wartości końcowej projektu. Można to zrobić na dwa wzajemnie się wykluczające sposoby:

• obliczając obecną wartość korzyści ekonomicznych, pomniejszonych o koszty ekonomiczne, w pozostałych latach życia projektu. Podejście to przyjmuje się, gdy wartość rezydualna jest obliczana w analizie finansowej przy użyciu wartości bieżącej netto metody przyszłych przepływów pieniężnych (zob. Sekcja 2.8.3);

• poprzez zastosowanie współczynnika konwersji ad hoc do jego ceny finansowej.Jest to obliczane jako średnia z CF składników kosztów pojedynczych, ważona przez względny udział każdego składnika w całkowitej inwestycji. Takie podejście przyjmuje się, gdy w analizie finansowej zastosowano formułę amortyzacji.

2.8.10 Efekty pośrednie i dystrybucyjne

Ceny w tle nakładów i produktów projektu oraz monetyzacja efektów zewnętrznych już uwzględniają główne istotne skutki projektu dla dobrostanu. W związku z tym pośrednie skutki występujące na rynkach wtórnych (np. Wpływ na przemysł turystyczny) nie powinny być uwzględniane w ocenie kosztów i korzyści projektu.Głównym powodem, dla którego nie uwzględniono skutków pośrednich, nie jest to, że są trudniejsze do zidentyfikowania i określenia ilościowo niż bezpośrednie, ale dlatego, że - jeżeli rynki wtórne są wydajne ⁷⁰ - są one nieistotne w warunkach ogólnej równowagi, ponieważ są już ujmowane przez ceny w tle. Dodanie tych efektów do kosztów i korzyści już zmierzonych na rynkach pierwotnych zwykle skutkuje podwójnym liczeniem (patrz tab.).

KORZYSTANIE PODWÓJNE ZLICZANIE: PRZYKŁADY

Podwójne liczenie korzyści .Biorąc pod uwagę wartość projektu nawadniania, zarówno wzrost wartości gruntu, jak i obecna wartość wzrostu dochodów z rolnictwa są liczone jako świadczenia. Tylko jedna z nich powinna być liczona, ponieważ można albo sprzedać ziemię, albo ją zatrzymać i uzyskać zyski jako strumień dochodów.

Liczenie dodatków wtórnych .Jeśli droga jest zbudowana, można policzyć dodatkowy handel wzdłuż drogi jako korzyść. Jednak w warunkach równowagi na konkurencyjnych rynkach nowa droga może wypierać działalność komercyjną w innym miejscu, więc zysk netto dla społeczeństwa może być mały lub zerowy. Ludzie zapominają policzyć utracone korzyści gdzie indziej (np. Dla nowo wygenerowanego ruchu).

Liczenie pracy jako korzyści .Argumentując za projektami "beczki z wieprzowiną", niektórzy politycy często mówią o miejscach pracy stworzonych przez projekt jako korzyść. Ale płace są częścią kosztów projektu, a nie korzyści. Społeczna korzyść z zatrudnienia jest już przyznawana za pomocą płac w tle. Jednak osobna analiza wpływu na rynek pracy może być pomocna w pewnych okolicznościach i jest wymagana przez regulacje dotyczące funduszy.

Z drugiej strony, ceny w tle nie przechwytują dobrze, z kwantyfikacją opartą na liczbach, dystrybucją kosztów projektu i korzyści dla użytkowników i innych interesariuszy .Tak więc potrzeba odrębnej analizy wpływu projektu na dobro konkretnych grup docelowych.

Analiza dystrybucji wymaga określenia listy istotnych efektów i interesariuszy, na które w zauważalny sposób wpłynie realizacja projektu. Typowe efekty odnoszą się do opłat, czasu, niezawodności usług, komfortu, wygody, bezpieczeństwa, a także oddziaływania na środowisko i terytorium. Typowymi interesariuszami są użytkownicy, operatorzy, zarządcy infrastruktury, wykonawcy, dostawcy i rząd (ale identyfikacja interesariuszy może się różnić w zależności od kraju).

Pod względem operacyjnym, w celu podsumowania wszystkich skutków, które napotka projekt, można opracować matrycę łączącą każdy efekt projektu z sektorami i stronami zainteresowanymi wpływem. Ta metodologia wywodzi się z podejść SE Matrix zasugerowanych w Przewodniku RAILPAG ⁷¹ (patrz tab.), A także tabelę BIT (Tabela występowania korzyści, nawet zwana tablicą Morisugi od nazwiska jej wynalazcy) używaną w Japonii do oceny projektów transportowych.

Alternatywnie, inną metodą analizy kwestii dystrybucyjnych jest wyprowadzenie wyraźnych wag dobroczynnych z oszacowań awersji nierówności społecznych, które mają być dołączone do zwycięzców i przegranych projektu. Takie podejście przedstawiono w załączniku V.

MATRIX PODSTAWOWY

Macierz zainteresowanych stron umożliwia przedstawienie całego projektu w sposób, który wiąże się z efektami (w wierszach) i zainteresowanymi stronami (w kolumnach), podsumowując główne ekonomiczne i finansowe implikacje projektu, pokazując transfery między zainteresowanymi stronami oraz rozkład kosztów i korzyści . Umożliwia oszacowanie składek netto, poprzez wyeliminowanie negatywnych skutków (np. Praca przesiedlona, ​​wyparta produkcja) z pozytywnymi skutkami. Umożliwia również uwzględnienie kwestii słuszności, jeśli wagi dobrobytu są włączone do analizy.

2.8.11 Wyniki ekonomiczne

Gdy wszystkie koszty i korzyści projektu zostały określone ilościowo i wycenione w kategoriach pieniężnych, możliwe jest zmierzenie ekonomicznej wydajności projektu poprzez obliczenie następujących wskaźników (tabela 2.11):

• Ekonomiczna wartość bieżąca netto (ENPV): różnica między zdyskontowanymi łącznymi świadczeniami i kosztami społecznymi;

• Ekonomiczna stopa zwrotu (ERR): stopa, która wytwarza zerową wartość dla ENPV;

• Wskaźnik B / C, tj. Stosunek pomiędzy zdyskontowanymi korzyściami ekonomicznymi a kosztami.

WSKAŹNIKI WYNIKÓW EKONOMICZNYCH

Różnica między ENPV i FNPV polega na tym, że ta pierwsza wykorzystuje ceny księgowe lub koszt alternatywny towarów i usług zamiast niedoskonałych cen rynkowych i obejmuje w miarę możliwości wszelkie społeczne i środowiskowe efekty zewnętrzne. Dzieje się tak dlatego, że analizę przeprowadza się z punktu widzenia społeczeństwa, a nie tylko właściciela projektu. Ponieważ bierze się pod uwagę efekty zewnętrzne i ceny w tle, niektóre projekty o niskim lub ujemnym FNPV (C) mogą wykazywać dodatnią wartość ENPV.

Wskaźnik ENPV jest najważniejszym i wiarygodnym wskaźnikiem AKK społecznych i powinien być wykorzystywany jako główny referencyjny sygnał ekonomiczny oceny projektu. Chociaż ERR i B / C są znaczące, ponieważ są niezależne od wielkości projektu, mogą czasami być problematyczne. W szczególnych przypadkach, na przykład, ERR może być wielokrotny lub nieokreślony, podczas gdy stosunek B / C może zostać zmieniony przez uznanie danego przepływu za korzyść lub obniżkę kosztów.

2.9 Ocena ryzyka

Jak określono w art. 101 (Informacje niezbędne do zatwierdzenia dużego projektu) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, w AKK należy włączyć ocenę ryzyka. Jest to konieczne, aby poradzić sobie z niepewnością, która zawsze przenika projekty inwestycyjne, w tym ryzyko negatywnego wpływu zmian klimatycznych na projekt. Zalecane kroki oceny ryzyka projektu są następujące:

• Analiza wrażliwości;

• jakościowa analiza ryzyka;

• probabilistyczna analiza ryzyka;

• zapobieganie zagrożeniom i ich łagodzenie.

Reszta sekcji przedstawia wyżej wymienione kroki.

2.9.1 Analiza wrażliwości

Analiza wrażliwości umożliwia identyfikację "krytycznych" zmiennych projektu. Zmienne takie to takie, których zmiany, zarówno pozytywne, jak i negatywne, mają największy wpływ na wyniki finansowe i / lub gospodarcze projektu. Analiza jest przeprowadzana poprzez zmianę jednej zmiennej na raz i określenie wpływu tej zmiany na NPV. Jako kryterium przewodnie zaleca się uznanie "krytycznych" tych zmiennych, dla których zmiana o ± 1% wartości przyjętej w przypadku bazowym powoduje zmianę o więcej niż 1% wartości NPV. Testowany zmienne powinny być deterministycznie niezależne i jak najlepiej posegregowane. Zmienne skorelowane spowodowałyby zniekształcenie wyników i podwójne liczenie. Dlatego przed przystąpieniem do analizy wrażliwości należy dokonać przeglądu modelu CBA w celu wyizolowania zmiennych niezależnych i wyeliminowania deterministycznych współzależności (np. Podziału zmiennej na jej niezależne składniki). Na przykład "przychód" jest zmienną złożoną, która zależy od dwóch niezależnych pozycji "ilość" i "taryfy", z których obie powinny być analizowane. Tabela 2.12 podaje przykładowy przykład.

Tabela 2.12 Analiza wrażliwości. Przykład

Źródło: Autorzy

Szczególnie istotnym elementem analizy wrażliwości jest obliczenie wartości przełączania .Jest to wartość, którą analizowana zmienna musiałaby przyjąć, aby NPV projektu wyniosła zero, lub bardziej ogólnie, aby wynik projektu spadł poniżej minimalnego poziomu akceptowalności (patrz tabela 2.13). Zastosowanie wartości przełączania w analizie wrażliwości pozwala na dokonanie pewnych ocen ryzyka projektu i możliwości podjęcia działań zapobiegających ryzyku. Na przykład w poniższym przykładzie należy ocenić, czy wzrost kosztów inwestycji o 19%, który spowodowałby, że wartość ENPV jest równa zero, oznacza, że ​​projekt jest zbyt ryzykowny. W związku z tym istnieje potrzeba dalszego zbadania przyczyn tego ryzyka, prawdopodobieństwa wystąpienia oraz określenia możliwych środków naprawczych (zob. Następna sekcja).

Tabela 2.13 Zmiana wartości. Przykład

Źródło: Autorzy

Wreszcie analiza wrażliwości musi zostać zakończona analizą scenariuszową , która bada wpływ kombinacji wartości przyjmowanych przez krytyczne zmienne.W szczególności kombinacje "optymistycznych" i "pesymistycznych" wartości zmiennych krytycznych mogą być przydatne do budowania różnych realistycznych scenariuszy, które mogą obowiązywać w ramach pewnych hipotez. W celu określenia optymistycznych i pesymistycznych scenariuszy konieczne jest wybranie dla każdej zmiennej skrajnych (dolnych i górnych) wartości (w zakresie zdefiniowanym jako realistyczne). Przyrostowe wskaźniki efektywności projektu są następnie obliczane dla każdej kombinacji.

Ponownie, niektóre oceny ryzyka projektowego można dokonać na podstawie wyników analizy. Na przykład, jeśli wartość ENPV pozostaje dodatnia, nawet w pesymistycznym scenariuszu ryzyko projektu można ocenić jako niskie.

2.9.2 Jakościowa analiza ryzyka

Jakościowe cele analizy ryzyka obejmują następujące elementy:

• listę zdarzeń niepożądanych, na które projekt jest narażony;

• matrycę ryzyka dla każdego zdarzenia niepożądanego wskazującą:

- możliwe przyczyny wystąpienia;

- w stosownych przypadkach powiązanie z analizą wrażliwości;

- negatywne skutki generowane w projekcie;

- (ranking) poziomy prawdopodobieństwa wystąpienia i dotkliwości wpływu;

- poziom ryzyka.

• interpretacja matrycy ryzyka, w tym ocena dopuszczalnych poziomów ryzyka;

• opis środków łagodzących i / lub zapobiegawczych w odniesieniu do głównych rodzajów ryzyka, wskazujący, kto jest odpowiedzialny za środki mające na celu zmniejszenie narażenia na ryzyko, jeżeli są one uważane za konieczne.

Aby przeprowadzić jakościową analizę ryzyka, pierwszy krok obejmuje identyfikację zdarzeń niepożądanych, z którymi może zmierzyć się projekt. Tworzenie listy potencjalnych zdarzeń niepożądanych jest dobrym ćwiczeniem pozwalającym zrozumieć złożoność projektu. Przykłady zdarzeń i sytuacji mających negatywne skutki dla realizacji projektu, aw szczególności generowanie przekroczeń kosztów i opóźnień w uruchomieniu projektu, są bardzo zróżnicowane i zależą od specyfiki projektu: osunięcia ziemi; niekorzystne skutki ekstremalnych zdarzeń pogodowych; nieotrzymanie zezwoleń; opozycja społeczna; spór; itp.

Po zidentyfikowaniu potencjalnych zdarzeń niepożądanych można zbudować odpowiednią macierz ryzyka. Oto kilka krótkich instrukcji, jak go operacyjnie zbudować:

Po pierwsze, należy przyjrzeć się możliwym przyczynom materializacji ryzyka. Są to podstawowe zagrożenia, które mogą wystąpić w trakcie realizacji projektu. Wszystkie przyczyny każdego zdarzenia niepożądanego muszą zostać zidentyfikowane i przeanalizowane, biorąc pod uwagę, że kilka słabości prognozowania, planowania i / lub zarządzania może mieć podobne konsekwencje w stosunku do projektu. Identyfikacja przyczyn potencjalnych zagrożeń może opierać się na analizach ad hoc lub analizie podobnych problemów, które zostały udokumentowane w przeszłości.Zasadniczo wystąpienie katastrofy postrzegane jest jako słabość projektu, w najszerszym możliwym sensie, a zatem oczekuje się, że wszystkie potencjalne przyczyny awarii zostaną właściwie zidentyfikowane i udokumentowane. Przykładami mogą być: niska wydajność wykonawcy; nieadekwatne szacunki kosztów projektu; nieadekwatne badanie witryny; niskie zaangażowanie polityczne; nieodpowiednia strategia rynkowa itp.

W razie potrzeby należy powiązać związek z wynikami analizy wrażliwości, pokazując, na które krytyczne zmienne wpływają niepożądane zdarzenia. Na przykład w przypadku niekorzystnego zdarzenia "nieoczekiwanych warunków geologicznych" odpowiednia zmienna krytyczna to "koszt inwestycji" i tak dalej. Jednak w zależności od charakteru rozpatrywanego wydarzenia nie zawsze ma to zastosowanie (np. Żadna zmienna nie odpowiada wydarzeniom o charakterze jakościowym, takim jak opozycja publiczna).

W przypadku każdego zdarzenia niepożądanego należy opisać ogólny (-e) skutek (y) wygenerowany w projekcie oraz względne konsekwencje dla przepływów pieniężnych. Na przykład opóźnienia w czasie budowy odłożą fazę operacyjną, co z kolei może zagrozić finansowej stabilności projektu. Dogodne jest opisanie tych efektów pod kątem tego, co może mieć do czynienia z promotorem projektu (lub zarządcą infrastruktury i dostawcą usług) pod względem wpływu na funkcjonalność lub działalność. Każdy efekt powinien również charakteryzować się konsekwencjami w kalendarzu projektu (skutki krótko- i długoterminowe), istotnymi zarówno dla prognozowania wpływu na przepływy pieniężne, jak i dla określenia odpowiednich środków ograniczających ryzyko.

Prawdopodobieństwo (P) lub prawdopodobieństwo wystąpienia przypisywane jest do każdego zdarzenia niepożądanego. Poniżej podano zalecaną klasyfikację ⁷² , chociaż w zasadzie możliwe są inne klasyfikacje:

ZA.    Bardzo mało prawdopodobne (0-10% prawdopodobieństwa)

B.    Jest mało prawdopodobne (10-33% prawdopodobieństwa)

DO.    O tak samo prawdopodobne, jak nie (33-66% prawdopodobieństwa)

RE.    Prawdopodobnie (66-90% prawdopodobieństwa)

MI.    Bardzo prawdopodobne (90-100% prawdopodobieństwa)

Dla każdego efektu podany jest wpływ o istotności (S) od, powiedzmy, I (brak efektu) do VI (katastroficzny), na podstawie kosztów i / lub utraty dobrobytu społecznego wygenerowanego przez projekt. Liczby te umożliwiają klasyfikację ryzyk związanych z ich prawdopodobieństwem wystąpienia. Poniżej podano typową klasyfikację (tabela 2.14).

Tabela 2.14 Klasyfikacja stopnia ryzyka.

Źródło: Autorzy

Poziom ryzyka to połączenie prawdopodobieństwa i ciężkości (P * S). Cztery poziomy ryzyka można zdefiniować w następujący sposób z powiązanymi kolorami:

Ćwiczenie to musi zostać przeprowadzone na etapie planowania, aby decydenci mogli zdecydować, jaki poziom jest do przyjęcia, a zatem jakie środki łagodzące należy przyjąć. Podczas analizy ryzyka uwzględnionej w AKK analizowane są pozostałe ryzyka w ostatecznym projekcie projektu. Zasadniczo nie powinno istnieć żadne niedopuszczalne ryzyko. Klasyfikacja jest jednak przydatna do zidentyfikowania potencjalnych problemów, z którymi można skonfrontować projekt.

Po ustaleniu poziomu pozostałego ryzyka (P i S) należy określić przewidziane środki łagodzące i zapobiegawcze . ⁷³ Poniższy schemat przedstawia, w sposób jakościowy, rodzaje środków lub kombinacji środków mających na celu zmniejszenie ryzyka związanego z projektami, które dominują w różnych obszarach wyżej zdefiniowanej matrycy ryzyka.Identyfikacja tych środków wymaga dogłębnej znajomości przyczyn ryzyka oraz charakteru i czasu wystąpienia efektów końcowych.

"Intensywność" środka powinna być współmierna do poziomu ryzyka. W przypadku ryzyk o wysokim poziomie wpływu i prawdopodobieństwie, realizowana jest silniejsza reakcja i wyższy poziom zaangażowania w zarządzanie nimi. Z drugiej strony, w przypadku niskiego poziomu ryzyka wystarczające może być ścisłe monitorowanie. Kiedy poziom ryzyka staje się nie do zaakceptowania (sytuacja, która zasadniczo nigdy nie powinna się urzeczywistnić), należy zmienić cały projekt i przygotowanie projektu. Podczas określania środków mających na celu złagodzenie istniejących zagrożeń należy określić, kto jest odpowiedzialny za ich wykonanie i na jakim etapie cyklu projektu tak się stanie (planowanie, przetarg, wdrożenie, działanie).

Ponadto należy ocenić wpływ środków zapobiegania ryzyku i / lub środków łagodzących na odporność i pozostałe ryzyko. W przypadku każdego zdarzenia niepożądanego zaleca się ocenę ryzyka szczątkowego po wdrożeniu środków. Jeżeli ocena narażenia na ryzyko zostanie uznana za akceptowalną (tj. Nie ma już wysokiego lub bardzo wysokiego poziomu ryzyka), można przyjąć proponowaną strategię jakościową ryzyka. Jeżeli istnieje znaczne ryzyko, konieczne jest przejście do probabilistycznej analizy ilościowej w celu dalszego zbadania ryzyka związanego z projektem (zob. Następna sekcja).

Tabela 2.16 na końcu sekcji stanowi uproszczony przykład macierzy zapobiegania ryzyku w celach ilustracyjnych.

2.9.3 Probabilistyczna analiza ryzyka

Zgodnie z metodologią AKK, jak opisano w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego w sprawie formularza wniosku i metodyki AKK, analiza ryzyka probabilistycznego jest wymagana w przypadku, gdy pozostała ekspozycja na ryzyko jest nadal znacząca. W innych przypadkach może być przeprowadzona w razie potrzeby, w zależności od wielkości projektu i dostępności danych.

Ten typ analizy przypisuje rozkład prawdopodobieństwa do każdej z krytycznych zmiennych analizy wrażliwości, zdefiniowanej w precyzyjnym zakresie wartości wokół najlepszego oszacowania, wykorzystywanego jako podstawowy przypadek, w celu ponownego obliczenia oczekiwanych wartości finansowych i ekonomicznych wskaźników wydajności .

Rozkład prawdopodobieństwa dla każdej zmiennej może pochodzić z różnych źródeł, takich jak dane eksperymentalne, rozkłady znalezione w literaturze dla podobnych przypadków, konsultacje z ekspertami. Oczywiście, jeśli proces generowania dystrybucji jest niewiarygodny, ocena ryzyka również nie jest wiarygodna. Jednak w najprostszej formie (np. Rozkład trójkątny, patrz załącznik VII), ten krok jest zawsze wykonalny i stanowi istotną poprawę zrozumienia mocnych i słabych stron projektu w porównaniu z przypadkiem bazowym.

Po ustaleniu rozkładów prawdopodobieństwa dla zmiennych krytycznych można przystąpić do obliczania rozkładu prawdopodobieństwa FRR lub wartości bieżącej netto (NPV) projektu. W tym celu zaleca się stosowanie metody Monte Carlo, która wymaga prostego oprogramowania obliczeniowego. Metoda ta polega na wielokrotnym losowym wyodrębnianiu zestawu wartości dla zmiennych krytycznych, podejmowanych w odpowiednich określonych odstępach czasu, a następnie obliczaniu wskaźniki wydajności dla projektu (FRR lub NPV) wynikające z każdego zestawu wyodrębnionych wartości. Powtarzając tę ​​procedurę dla wystarczająco dużej liczby ekstrakcji, można uzyskać predefiniowaną zbieżność obliczeń jako rozkład prawdopodobieństwa IRR lub NPV.

Uzyskane wartości pozwalają analitykowi wnioskować o znaczących osądach dotyczących poziomu ryzyka projektu. W przykładzie pokazanym w tabeli 2.15, ENPV może dawać wartości ujemne (lub ERR niższe niż SDR) z prawdopodobieństwem 5,3%, ujawniając projekt o niskim poziomie ryzyka. W innych przypadkach jednak średnia (i / lub mediana) wartości znacznie poniżej wartości bazowej może wskazywać na przyszłe trudności w urzeczywistnieniu oczekiwanych korzyści projektu.

Tabela 2.15 Wyniki symulacji Monte Carlo. Przykład

Źródło: Autorzy

Wynik rysunków Monte Carlo, wyrażony w postaci rozkładu prawdopodobieństwa lub skumulowanego prawdopodobieństwa IRR lub NPV w wynikowym przedziale wartości, dostarcza bardziej wyczerpujących informacji na temat profilu ryzyka projektu. Rysunek 2.3 przedstawia przykład graficzny.

Rysunek 2.4 Przykład skumulowanego i punktualnego rozkładu prawdopodobieństwa ENPV

-26,000,000 24 000 000 74,000,000 124 000 000

ENPV

Punktualne prawdopodobieństwo

ENPV

Skumulowana krzywa prawdopodobieństwa (lub tabela wartości) ocenia ryzyko projektu, na przykład sprawdzając, czy skumulowane prawdopodobieństwo dla danej wartości NPV lub IRR jest wyższe lub niższe od wartości odniesienia, która jest uważana za krytyczną. W przykładzie pokazanym na powyższym rysunku skumulowane prawdopodobieństwo wartości ENPV w wysokości 18 824 851 EUR, która wynosi 50% wartości bazowej, wynosi 0,225, co jest wartością wystarczająco wysoką, aby zalecić podjęcie środków zapobiegawczych i łagodzących ryzyko projektu. Aby uzyskać bardziej szczegółową ilustrację sposobu przeprowadzania probabilistycznej analizy ryzyka i sposobu interpretacji wyników, patrz załącznik VIII.

2.9.4 Zapobieganie i łagodzenie ryzyka

Wdrożenie opisanych wyżej kroków określa strategię zapobiegania i ograniczania ryzyka w projekcie. Generalnie zaleca się neutralne podejście do ryzyka, ponieważ sektor publiczny może być w stanie połączyć ryzyko związane z dużą liczbą projektów. W takich przypadkach ocena wartości przełączania i wyników analizy scenariuszy, a następnie ustalona matryca ryzyka (plus, w razie konieczności, analiza prawdopodobieństwa ryzyka) podsumuje ocenę ryzyka. W niektórych przypadkach ewaluator lub promotor projektu mogą jednak odejść od neutralności i wolą ryzykować więcej (podejmujący ryzyko) lub mniej (ryzyko niekorzystne) dla oczekiwanej stopy zwrotu. Jednak musi istnieć jasne uzasadnienie tego wyboru.

Ocena ryzyka powinna być podstawą zarządzania ryzykiem, które polega na identyfikacji strategii mających na celu zmniejszenie ryzyka, w tym na sposobie alokacji ich do zaangażowanych stron oraz na temat ryzyka, jakie należy przenieść na rzecz profesjonalnych instytucji zarządzania ryzykiem, takich jak firmy ubezpieczeniowe. Zarządzanie ryzykiem to złożona funkcja, wymagająca różnych kompetencji i zasobów, i może być traktowana jako rola dla specjalistów, na odpowiedzialność instytucji zarządzającej i beneficjenta. Promotor projektu powinien jednak, po ocenie ryzyka, przynajmniej zidentyfikować konkretne środki (w tym odpowiedzialność za ich stosowanie) w celu łagodzenia i / lub zapobiegania zidentyfikowanemu ryzyku, zgodnie z międzynarodowymi dobrymi praktykami. Bardziej szczegółową dyskusję na temat oceny dopuszczalnych poziomów ryzyka oraz definicji strategii zapobiegania ryzyku i łagodzenia ryzyka można znaleźć w załączniku VIII.

2.10 Lista kontrolna

Poniższa lista kontrolna zamyka rozdział. Jest to sugerowany program zarówno z punktu widzenia promotora projektu, który jest zaangażowany w przygotowywanie dokumentacji projektu, jak i od osoby oceniającej projekt, która bierze udział w ocenie jakości oceny.

Zobacz kontakt w sprawie studium wykonalności.